کلمه "گشاده‌ابرو" در زبان فارسی به معنای کسی است که ابروهایی بزرگ و پخش دارد و به طور کلی می‌تواند به معنای شخصی با چهره‌ای خوش‌سیما و جذاب نیز استفاده شود. در نوشتن این کلمه، باید به قواعد نگارشی و املایی توجه کرد.

قواعدی که باید رعایت شوند عبارتند از:

1. نوشتن صحیح: کلمه "گشاده‌ابرو" به صورت جدا نوشته نمی‌شود و باید به صورت متصل نوشته شود. همچنین، حروف "گ" و "ش" باید به درستی نوشته شوند.

2. استفاده از همزه: این کلمه دارای همزه نیست و بنابراین نیازی به استفاده از آن نیست.

3. توجه به حروف کوته‌نوشت: اگر بخواهید از این کلمه در متون رسمی یا ادبی استفاده کنید، باید به فرم متداول آن پایبند باشید و از عبارات عامیانه یا محاوره‌ای دوری کنید.

4. فاصله‌گذاری: در نوشتار فارسی، وقتی یک کلمه مرکب تشکیل می‌شود، هیچ فاصله‌ای بین اجزای آن گذاشته نمی‌شود. بنابراین "گشاده‌ابرو" باید به صورت یک کلمه نوشته شود.

5. قواعد نثر و نظم: در صورت استفاده از این کلمه در شعر یا نثر، باید به قافیه و وزن نیز توجه داشته باشید تا نوشته شما زیبا و دلنشین باشد.

6. معنای واژه: در متن‌های ادبی، ممکن است نیاز باشد معنای کلمه را به خواننده توضیح دهید تا مفهوم آن روشن باشد.

با توجه به این نکات، می‌توانید این کلمه را به درستی در نوشتار خود به کار ببرید.

1. او با چهره‌ای گشاده‌ابرو و لبخندی گرم به مهمانان خوشامد گفت.
2. در جشن تولد، همه به تماشای رقص دخترک گشاده‌ابرو نشستند که شادی را به جمع آورد.
3. گشاده‌ابروی او همیشه نشانه‌ای از دوستانه بودن و صمیمیتش بود.