کلمه "فراخ‌ابرو" به معنای "با ابروهای پهن" است و در فارسی به عنوان یک صفت یا توصیف کننده استفاده می‌شود. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارش در زبان فارسی، به نکات زیر توجه کنید:

1. فصل نویسی: "فراخ‌ابرو" به صورت جدا نوشته نمی‌شود و باید با خط تیره (ـ) بین دو بخش آن نوشته شود؛ این استفاده برای ترکیبات صفت و موصوف یا صفت‌های مرکب است.

2. جنسیت: این کلمه به طور کلی بی‌جنس است، اما در مواقعی که به یک فرد خاص اشاره می‌کند، بسته به جنسیت آن فرد ممکن است توصیف کننده‌ی زنانه یا مردانه به نظر بیاید.

3. نشانه‌های جمع: اگر بخواهید این صفت را به چند نفر نسبت دهید، می‌توانید از "فراخ‌ابروها" استفاده کنید که نشان‌دهنده‌ی جمع بودن است.

4. ساختار جملات: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، باید دقت کنید که به درستی با noun (اسم) موصوف خود ارتباط پیدا کند. مثلاً:

   • "او دختر فراخ‌ابرو است."
   • "آن مرد دارای فراخ‌ابروهایی است."
5. نوشتار رسمی: در نوشتارهای رسمی، از کلمات و عبارات به دقت استفاده کنید و به قواعد نگارشی توجه داشته باشید.

با رعایت این اصول می‌توانید از کلمه "فراخ‌ابرو" به درستی و به شیوه‌ای مناسب استفاده کنید.

1. چهره‌اش با فراخ‌ابروهایش زیبایی خاصی داشت که همه را جذب می‌کرد.
2. در فرهنگ ایرانی، فراخ‌ابرو علامت خوشبختی و زیبایی به حساب می‌آید.
3. او با فراخ‌ابروهای خود در جمع دوستانش همیشه به چشم می‌آمد و توجه‌ها را به خود جلب می‌کرد.