کلمه "فراخ‌دوش" شامل دو جزء "فراخ" و "دوش" است که به معنای "دارای دوش وسیع" یا "با دوش فراخ" به کار می‌رود. در نگارش و کاربرد این کلمه، رعایت نکات زیر مهم است:

1. نوشتار صحیح: کلمه "فراخ‌دوش" باید به این صورت نوشته شود و حرف "ف" در ابتدا با حروف بزرگ و "‌" (ه‌ی جداکننده) بین دو جز این کلمه گذاشته می‌شود.

2. تایپ و فونت: در دقت به نوشتن کلمات، به نوع فونت و تنظیمات تایپ نیز توجه شود تا واضح و خوانا باشد.

3. معنی و مفهوم: این کلمه به ویژه در متون ادبی و توصیفی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین توجه به سیاق و مفهوم آن به فهم بهتر کمک می‌کند.

4. جایگاه در جمله: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به توصیف افراد یا اشیاء در متون مختلف افزوده شود.

5. نکات نگارشی: در استفاده از این کلمه در جملات، نیاز به رعایت ساختارهای دستوری و نگارشی نیز وجود دارد. مانند جملات زمانی که این صفت در کنار اسم‌ها قرار می‌گیرد.

نمونه کاربرد:

• "این فرش با طراحی فراخ‌دوش خود، جلوه‌ای خاص به اتاق می‌بخشد."

این نکات می‌توانند در نگارش صحیح و مؤثر این کلمه کمک‌کننده باشند.

1. در باغ پر از گل‌های بهاری، آن زنان خوش‌قلب و فراخ‌دوش می‌رقصیدند و شادی را منتشر می‌کردند.
2. او با مزه‌برگ‌های تازه و فراخ‌دوش، غذایی لذیذ برای مهمانان خود آماده کرد.
3. در شب‌های تابستانی، خانواده‌ها در کنار آتش نشسته و داستان‌های قدیمی را با صدای فراخ‌دوش نقل می‌کردند.