کلمه "فراخ‌سخن" یک ترکیب وصفی در زبان فارسی است که به معنای سخن‌گفتن گسترده و یا با احاطه به موضوعات مختلف اشاره دارد. برای استفاده درست از این کلمه و نگارش آن، چند نکته‌ی قواعدی و نگارشی وجود دارد:

1. فاصله و نگارش ترکیب‌ها: کلمات مرکب در زبان فارسی عموماً به صورت چسبیده نوشته می‌شوند، مگر اینکه قواعد خاصی وجود داشته باشد. در این مورد "فراخ‌سخن" به صورت چسبیده و با استفاده از خط فاصله "فراخ‌سخن" نوشته می‌شود که نشان دهنده‌ی ترکیب دو واژه است.

2. معنی و کاربرد: این کلمه بهترین کاربرد را در متون ادبی یا توصیفی دارد. برای مثال، می‌توان از آن برای توصیف سخنران یا نویسنده‌ای که در سخنرانی یا نوشتن، احاطه و عمق بیشتری دارد، استفاده کرد.

3. ریتم و لحن: در متون ادبی و شعر، استفاده از کلمات وصفی مانند "فراخ‌سخن" می‌تواند به زیبایی و ریتم اثر کمک کند.

4. توجه به سیاق: در نوشتار خود باید به سیاق کلام و مضمون توجه داشته باشیم، تا درستی و تناسب کلمه با متن حفظ شود.

5. اتصال پیشنهادات: وقتی از "فراخ‌سخن" در جمله استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که با دیگر عناصر جمله هم‌خوانی داشته و معنا را به خوبی منتقل می‌کند.

به عنوان مثال: "سخنران ما با دانش و تسلط خود، فراخ‌سخن بود و توانست موضوعات مختلف را به خوبی بررسی کند."

این نکات می‌تواند به شما کمک کند تا از کلمه "فراخ‌سخن" در نگارش‌های خود به درستی استفاده کنید.

1. او همیشه با فراخ‌سخن بودنش توانسته است دل دوستانش را به دست بیاورد.
2. نویسنده‌ی مشهور با فراخ‌سخن‌اش در آثارش به موضوعات مختلفی می‌پردازد.
3. در جمع‌های دوستانه، فراخ‌سخن بودن او باعث می‌شود همه احساس راحتی کنند و آزادانه صحبت کنند.