کلمه "فراخ‌دل" از دو بخش تشکیل شده است: "فراخ" و "دل". این کلمه به معنای شخصی است که دارای دلی بزرگ و گشاده است و به معنای انسان سخاوتمند و بزرگ‌دل به کار می‌رود. قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه عبارتند از:

1. نقطه‌گذاری: در نوشتن این کلمه، "فراخ" و "دل" به یکدیگر متصل می‌شوند و باید با خط تیره (ـ) نوشته شوند: "فراخ‌دل".

2. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌توان آن را برای توصیف افراد، به‌ویژه در مباحث اخلاقی و انسانی، استفاده کرد. برای مثال:

   • او فردی فراخ‌دل است.
   • این نوع کمک‌ها از سوی افراد فراخ‌دل انجام می‌شود.

3. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه "فراخ‌دل" است و در هنگام خواندن، باید به هجاها توجه کرد.

4. مفاهیم نزدیک: این کلمه ممکن است با کلماتی مانند "سخاوتمند"، "بخشنده" و "نوع‌دوست" مترادف باشد.

در مجموع، "فراخ‌دل" یک کلمه زیبا و معنایی عمیق در زبان فارسی دارد که نشان‌دهنده ویژگی‌های مثبت انسانی است.

1. او با فراخ‌دل به دوستانش کمک می‌کند و همیشه آماده است تا در سختی‌ها کنارشان باشد.
2. فراخ‌دل بودن در روابط انسانی باعث ایجاد اعتماد و صمیمیت عمیق‌تری می‌شود.
3. در جمع خانوادگی‌اش، همه او را به خاطر فراخ‌دل بودن و مهربانی‌اش دوست دارند.