کلمه "فراخ‌دست" به معنای فردی با دستان وسیع و گشاده یا کسی که در امور مالی و اقتصادی سخاوتمند است، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در نوشتار فارسی، رعایت قواعد نگارشی و دقت در استفاده از کلمات بسیار مهم است. در اینجا به چند نکته در مورد نگارش و استفاده از "فراخ‌دست" اشاره می‌کنم:

1. فاصله بین اجزای واژه: "فراخ‌دست" یک واژه ترکیبی است که باید به این شکل نوشته شود. فاصله یا تغییر در ترکیب این واژه صحیح نیست.

2. استفاده از تنوین: اگر در جمله‌ای نیاز به استفاده از تنوین باشد، باید به شکل صحیح از آن استفاده کرد. مثلاً "یک فراخ‌دست".

3. توافق جمع و اناث: هنگام استفاده از این واژه برای اشاره به افراد، باید به جنسیت آن‌ها توجه کنید. به عنوان مثال، "فراخ‌دستان" (جمع مذکر) یا "فراخ‌دست‌ها" (جمع مختلط یا مؤنث) صحیح است.

4. توجه به سیاق جمله: "فراخ‌دست" می‌تواند به عنوان صفت استفاده شود و باید در سیاق مناسب قرار گیرد. مثلاً "او فردی فراخ‌دست است" یا "در جمع، او فراخ‌دست‌ترین بود".

5. معنی و مفهوم: در استفاده از واژه‌های توصیفی، به معنی و مفهوم آن‌ها توجه کنید تا از اصطلاحات به درستی در زمینه‌های مختلف استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "فراخ‌دست" به درستی و به شکل مؤثری در نوشتار فارسی خود استفاده کنید.

1. باغچه‌های این منطقه با گل‌ها و درختان فراخ‌دست، بهشتی برای پرندگان شده است.
2. او با استفاده از تابلوهای فراخ‌دست و زیبا، فضای خانه‌اش را دلنشین‌تر کرد.
3. در سفر به کوهستان‌های شمال، از مناظر فراخ‌دست و سرسبز لذت بردیم.