گوش‌نواز

در زبان فارسی، کلمه "گوش‌نواز" به صورت زیر تجزیه و تحلیل می‌شود:

1. ترکیب: این کلمه از دو بخش تشکیل شده است:

   • "گوش" به معنای شنیدنی، قسمت شنیداری.
   • "نواز" که به معنای نرم و ملایم، و در اینجا به مفهوم لذت‌بخش و خوشایند در شنیدار است.

2. نوشتار: کلمه "گوش‌نواز" با استفاده از نیم‌فاصله نوشته می‌شود. نیم‌فاصله به این دلیل استفاده می‌شود که اجزای ترکیب هرچند مستقل هستند اما به هم مربوطند و باید به عنوان یک کلمه واحد در نظر گرفته شوند.

3. معنی: "گوش‌نواز" به معنای چیزی است که برای گوش Pleasant و دلنشین است، مانند موسیقی یا صدای خوش.

4. قواعد نگارشی:

   • استفاده از "گوش‌نواز" در جملات به صورت توصیفی انجام می‌شود. به عنوان مثال: "این آهنگ واقعاً گوش‌نواز است."
   • به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند به تنهایی یا در کنار اسم‌های دیگر بیاید: "موسیقی گوش‌نواز".
5. کاربرد: در متون ادبی و غیر ادبی استفاده می‌شود و معمولاً به توصیف صداهایی که خوشایند هستند، اشاره دارد.

به طور کلی، این کلمه به طور خاص در توصیف موسیقی، صداها یا هر چیزی که لذت‌بخش باشد، به کار می‌رود.

1. صدای دلنشین پیانو در اتاق، محیطی گوش‌نواز و آرام‌بخش ایجاد کرده بود.
2. آهنگ جدید او با لحن گوش‌نوازش، به سرعت در دل مخاطبان جا باز کرد.
3. طبیعت سرسبز و پرندگان آوازخوان، محیطی گوش‌نواز و دل‌انگیز را برای پیاده‌روی فراهم کرده بود.