گوشه‌نشینی

کلمه "گوشه‌نشینی" در زبان فارسی به معنای زندگی در انزوا یا دوری از فعالیت‌های اجتماعی است. برای استفاده درست از این کلمه و نحوه نگارش آن، نکات زیر قابل توجه است:

1. نکته املایی: کلمه "گوشه‌نشینی" به صورت ترکیبی از دو بخش "گوشه" و "نشینی" تشکیل شده است. صفت "گوشه" به معنای کناره یا گوشه و "نشینی" نشان‌دهنده وضعیت نشستن یا زندگی کردن است.

2. نحوه جداسازی اجزاء: در زبان فارسی، برخی ترکیب‌ها ممکن است به اشتباه جدا یا وصل نوشته شوند. در این مورد، "گوشه‌نشینی" به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و علامت "ـ" (کسره وصل) در بین دو جزء قرار دارد.

3. معنی و مفهوم: استفاده از این کلمه معمولاً در متون ادبی یا اجتماعی وجود دارد و به وضعیت فردی اشاره دارد که از جامعه فاصله گرفته و در گوشه‌ایی از زندگی خود باقی مانده است.

4. استفاده در جملات:

   • "او به دلیل مشکلات روحی به گوشه‌نشینی روی آورده بود."
   • "در دنیای امروز، گوشه‌نشینی ممکن است به کمبود ارتباطات اجتماعی منجر شود."
5. قواعد نگارشی: در فارسی، کلمات مرکب مانند "گوشه‌نشینی" باید به شکلی نوشته شوند که معنی خود را واضح منتقل کنند. همچنین توجه به علائم نگارشی در جملات نیاز است تا مفهوم بهتر انتقال یابد.

اگر سوال یا نکته‌ی خاصی درباره‌ی این کلمه یا موارد کاربردی آن دارید، لطفاً بفرمایید.

1. پس از سال‌ها دوندگی و رقابت، او تصمیم گرفت به گوشه‌نشینی روی آورد و زندگی آرام‌تری را تجربه کند.
2. گوشه‌نشینی او نتیجه فشارهای اجتماعی و تنهایی‌اش بود که هر روز بیشتر احساس می‌کرد.
3. در ادبیات، گوشه‌نشینی بسیاری از شخصیت‌ها، نمادی از جستجوی معنا و تفکر عمیق درباره زندگی است.