لئیم‌الطبع

کلمه «لئیم‌الطبع» ترکیبی از دو بخش است: «لئیم» و «الطبع». این کلمه به معنای فردی با طبع پست یا ناپسند است و در کتب ادبی و گفتارهای رسمی به کار می‌رود. در قواعد فارسی و نگارشی، توجه به چند نکته در استفاده از این کلمه ضروری است:

1. نوشتار: این کلمه باید به صورت «لئیم‌الطبع» نوشته شود، بدون فاصله بین «لئیم» و «الطبع»، زیرا «الطبع» صفتی است که به «لئیم» تغییر می‌دهد و آن را توصیف می‌کند.

2. وازدگی: در متون ادبی و رسمی، از این کلمه می‌توان در توصیف شخصیت‌ها یا عواطف منفی استفاده کرد. مثلاً در نقد رفتار افراد یا توصیف حالات فردی.

3. جایگاه در جمله: معمولاً این کلمه به عنوان صفت قبل از اسم به کار می‌رود. به عنوان مثال: "او شخصی لئیم‌الطبع است."

4. تلفظ: توجه کنید که تلفظ صحیح این کلمه بسیار مهم است. باید به صورت صحیح تلفظ شود تا مفهومی صحیح منتقل کند.

5. تهیه مثال: برای فهم بهتر، می‌توانید جمله‌ای با این کلمه بسازید: "رفتار او نشان‌دهندهٔ طبع لئیم‌الطبع اوست."

با رعایت این نکات، می‌توانید درست و مؤثر از کلمه «لئیم‌الطبع» در نوشتار خود استفاده کنید.

1. لئیم‌الطبع بودن برخی افراد موجب می‌شود که در روابط اجتماعی خود به مشکلات زیادی بر بخورند.
2. او به‌دلیل لئیم‌الطبعی که داشت، هرگز نتوانست دوستان واقعی‌ای پیدا کند.
3. در مواجهه با لئیم‌الطبع‌ها، بهترین راهکار حفظ خونسردی و دوری از تنش است.