نافرخ

کلمه "نافرخ" در زبان فارسی به معنای "بی‌فروغ" یا "نادیده" است و می‌تواند در متون ادبی و شاعری به کار رود. در نگارش این کلمه، توجه به نکات زیر ضروری است:

1. حروف: "نافرخ" از دو بخش تشکیل شده: "نا" (پسوند نفی) و "فرخ" (به معنای شاد و خوش). بنابراین، حروف آن به درستی باید نوشته شود.

2. جایگاه: این کلمه معمولاً در جملات به عنوان صفت به کار می‌رود. توجه به ساختار جمله و موقعیت قرارگیری آن اهمیت دارد.

3. تازگی و زیبایی: از آنجا که این کلمه می‌تواند در شعر و نثر به کار رود، تلاش برای ایجاد تصاویری زیبا و تأثیرگذار با آن مهم است.

4. نحوه‌ی تلفظ: حتماً به تلفظ صحیح کلمه توجه کنید. "نافرخ" باید به طور واضح و واضح بیان شود تا مفهوم درست را منتقل کند.

اگر سؤال خاصی در مورد استفاده یا کاربرد این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر کمک کنم!

1. در دل شب، صدای نافرخ زنگهای عروسی به گوش می‌رسید و شور و شوق را در بین مردم بیدار می‌کرد.
2. او با چشمان نافرخش، نگاه عاشقانه‌ای به آسمان شب انداخت و ستاره‌ها را در آغوش گرفت.
3. در آن تابستان گرم، سایه‌ی درختان و نسیم ملایمی نافرخ زندگی را برایشان به ارمغان آورد.