کلمه «ناقص‌العقل» در زبان فارسی به معنای فردی است که از نظر عقل و تفکر کامل نیست و اصطلاحاً به آن «عاقل» اطلاق نمی‌شود. در اینجا به برخی از نکات قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: این کلمه به صورت «ناقص‌العقل» نوشته می‌شود. توجه داشته باشید که بین بخش‌های «ناقص» و «العقل» یک خط تیره (-) وجود دارد.

2. فصل معانی: «ناقص‌العقل» می‌تواند به معنای ناتوانی در درک و فهم صحیح یا عدم بلوغ عقلانی استفاده شود. به عبارتی دیگر، این اصطلاح ممکن است به افراد زیر ۱۸ سال که هنوز به بلوغ عقلانی نرسیده‌اند نیز اطلاق شود.

3. استفاده در جملات:

   • تلاش کنید در جملات، این کلمه را با دقت و ترجیحاً در زمینه‌های مربوط به موارد حقوقی یا اجتماعی به کار ببرید. به عنوان مثال: «فرد ناقص‌العقل ممکن است در برخی از تصمیم‌گیری‌ها دچار مشکل شود».

4. نکات اخلاقی: پیش از به کار بردن این اصطلاح در محاوره یا نوشتار، به مناسبت‌ها و افراد اغلب حساس باشید؛ زیرا این کلمه می‌تواند بار منفی داشته باشد و لذا استفاده آن باید با احتیاط و در موارد مناسب صورت گیرد.

5. هم‌معنایی و ضدسختی: هم‌معناهای این واژه می‌تواند شامل «ساده‌لوح» یا «کم‌عقل» باشد. اما بافت کلامی و موقعیتContext) کارگزاری به‌کاربردن این اصطلاحات بسیار مهم است.

با رعایت این نکات می‌توانید از این کلمه به‌وضوح و به‌درستی در نوشته‌ها و مکالمات خود استفاده کنید.

1. او به دلیل رفتارهای عجیبش همیشه به عنوان یک فرد ناقص‌العقل شناخته می‌شد.
2. در داستان، شخصیت اصلی به خاطر ناکامی‌هایش و تصمیمات نادرست، به تدریج به فردی ناقص‌العقل تبدیل شد.
3. برخی افراد به اشتباه افراد ناقص‌العقل را نادان می‌پندارند، در حالی که ممکن است آن‌ها فقط در زمینه‌های خاصی مشکل داشته باشند.