کلمه «ضعیف‌العقل» از ترکیب دو بخش «ضعیف» و «العقل» تشکیل شده است. در زیر به بررسی قاواعد نوشتاری و نگارشی این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتار صحیح: کلمه باید به صورت وصلی با «خط فاصله» نوشته شود، به این شکل: «ضعیف‌العقل».

2. تلفظ: در تلفظ این کلمه، باید به تلفظ «ضعیف» و «العقل» توجه کرد. در زبان فارسی، «العقل» بیشتر به صورت «العقل» تلفظ می‌شود و «العقل» به معنای «عقل» و در مجموع به معنای «عقل ضعیف» است.

3. معنی: کلمه «ضعیف‌العقل» به معنای کسی است که دارای عقل و درک پایین‌تری است. این کلمه در ادبیات و گفتار رسمی و غیررسمی به کار می‌رود.

4. استفاده: استفاده از این کلمه در جمله باید با توجه به زمینه و موضوع باشد، زیرا ممکن است به عنوان یک اصطلاح توهین‌آمیز یا تحقیرآمیز تلقی شود.

5. قواعد نثر: در متون رسمی، توصیه می‌شود از کلماتی که ممکن است به شخصیت یا ارزش انسانی تلقی شوند، با احتیاط استفاده شود.

با توجه به موارد بالا، نوشتار و استفاده از «ضعیف‌العقل» باید با دقت و احترام به معنی و زمینه مورد نظر انجام گیرد.

1. علی به دلیل مشکلات اقتصادی، در دوران کودکی به مدرسه نرفت و به همین دلیل بسیاری او را ضعیف‌العقل می‌پنداشتند.
2. پزشک معالج پس از معاینه از او خواست که با کسی که او را ضعیف‌العقل می‌داند، صحبت کند تا دیدگاه‌های اشتباه را اصلاح کند.
3. با وجود اینکه برخی افراد او را ضعیف‌العقل می‌نامیدند، اما در واقع او توانایی‌های ویژه‌ای در هنرهای تجسمی داشت.