کلمه "ضعیف‌البنیه" به معنای "ضعیف‌الاندام" یا "کم‌قامت" است و به طور کلی به کسانی که بدن لاغر یا ضعیفی دارند، اطلاق می‌شود. در مورد نگارش و قواعد مربوط به این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. جداسازی از کلمات دیگر: "ضعیف‌البنیه" به عنوان یک واژه مرکب نوشته می‌شود و به لحاظ نگارشی باید به صورت یکجا و بدون فاصله نوشت.

2. نقطه‌گذاری: از آنجا که این کلمه یک صفت است، در متون عمومی نیازی به نقطه‌گذاری خاصی ندارد؛ با این حال، در پایان جملات یا پس از کلماتی که قبلش آمده است، باید قواعد نقطه‌گذاری رعایت شود.

3. استفاده صحیح در جمله: باید توجه داشت که این واژه در جملات باید به درستی و با توجه به ساختار جملات استفاده شود؛ مثلاً: "او یک فرد ضعیف‌البنیه است."

4. توجه به زبان گفتاری و نوشتاری: در زبان گفتاری ممکن است از شکل‌های غیررسمی‌تر یا اصطلاحات دیگر استفاده شود، اما در نوشته‌های رسمی و ادبی بهتر است از واژه "ضعیف‌البنیه" استفاده شود.

این کلمه ویژگی خاص خود را دارد و به درک بهتر از آن بستگی به زمینه استفاده و نگارش صحیح دارد.

1. باوجود اینکه او ضعیف‌البنیه بود، اما همواره تلاش می‌کرد تا در ورزش‌های گروهی شرکت کند.
2. بر خلاف ظاهر ضعیف‌البنیه‌اش، او دارای اراده‌ای آهنین و روحیه‌ای قوی است.
3. دانش‌آموز ضعیف‌البنیه در حین تمرینات ورزشی با حمایت دوستانش به تدریج اعتماد به نفسش را پیدا کرد.