اندوه‌فزا

کلمه "اندوه‌فزا" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از ترکیب "اندوه" و پسوند "-فزا" به معنای "افزاینده" یا "به وجود آورنده" ساخته شده است. در اینجا به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. ساختار واژه: واژه "اندوه‌فزا" از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول "اندوه" به معنی غم و ناراحتی است و بخش دوم "فزا" به معنی افزایش‌دهنده یا موجب می‌باشد. بنابراین این واژه به مفهوم آن چیزی است که موجب اندوه و غم می‌شود.

2. نوشتار صحیح: نوشتن این کلمه باید با فاصله حروف و با ضابطه‌های درست نگارشی مطابق استانداردهای زبان فارسی باشد. این کلمه باید به صورت "اندوه‌فزا" نوشته شود و از نوشتن آن به صورت "اندوه فزا" بپرهیزید.

3. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات توصیفی به کار رود. به عنوان مثال: "خبرهای ناگوار اندوه‌فزا بود." در این جمله، "اندوه‌فزا" به توصیف خبرهایی که غم‌انگیز هستند، پرداخته است.

4. قلمرو معنایی: این واژه معمولاً در متون ادبی، شعر و نوشته‌های توصیفی از احساسات و عواطف به کار می‌رود و به وضعیت‌ها یا موضوعاتی اشاره دارد که می‌توانند احساس اندوه و غم ایجاد کنند.

5. هماهنگی زبانی: رعایت هماهنگی در جمله‌بندی و استفاده از کلمات مرتبط با احساسات می‌تواند به بیان بهتر و تأثیرگذارتر واژه کمک کند.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "اندوه‌فزا" در متون فارسی استفاده کرد.

1. شنیدن خبر درگذشت پدرم برایم اندوه‌فزا بود و قلبم را از غم پر کرد.
2. این شعر عاشقانه با مضامین اندوه‌فزا، احساساتی عمیق را در دل خواننده زنده می‌کند.
3. فصل پاییز به خاطر رنگ‌های زرد و قرمزش، حس اندوه‌فزایی را در ذهنم تداعی می‌کند.