اندوه‌گسار

کلمه "اندوه‌گسار" در زبان فارسی به معنای کسی است که اندوه را از دل می‌زداید یا برطرف می‌کند. در رابطه با قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، موارد زیر حائز اهمیت است:

1. تلفظ و تقسیم کلمه:

   • این کلمه ترکیبی است از "اندوه" و "گسار". "اندوه" به معنی غم و "گسار" از ریشه "گسستن" به معنای جدا کردن یا برطرف کردن است.

2. نقطه‌گذاری:

   • در نوشتار، هنگام استفاده از کلمه "اندوه‌گسار"، باید به فاصله‌گذاری و استفاده صحیح از خط تیره توجه کرد. در اینجا خط تیره به نشان دادن ترکیب دو واژه به کار می‌رود.

3. صرف و نحو:

   • کلمه "اندوه‌گسار" به عنوان یک اسم می‌تواند در جمله به عنوان فاعل یا مفعول استفاده شود. به عنوان مثال: "او اندوه‌گسار دل‌های غمگین است."

4. مترادف‌ها و معانی:

   • می‌توان به واژه‌های دیگری مانند "شاداب"، "خوش‌حال‌کننده" یا "امیدبخش" به عنوان مترادف‌های غیررسمی اندوه‌گسار اشاره کرد.
5. کاربرد در متن:
   • "اندوه‌گسار" معمولاً در متون ادبی و شعری به کار می‌رود. برای مثال: "در میانه‌ی شب، اندوه‌گسار می‌رسد و عشق را با خود می‌آورد."

با رعایت این نکات می‌توان از واژه "اندوه‌گسار" به درستی استفاده کرده و معنا و تاثیر آن را در متن‌های مختلف به خوبی منتقل کرد.

1. صدای دلنشین او همچون اندوه‌گساری بود که قلب های خسته را به آرامش می‌آورد.
2. در میانه‌ی شب، شعرهای او به مانند اندوه‌گسارهایی بود که بار غم را از دوش شنوندگان می‌زدود.
3. واژه‌های او مانند اندوه‌گسارهایی عمل می‌کردند که درد دست‌نوشته‌هایش را به فراموشی می‌سپردند.