وظیفه‌شناس

کلمه "وظیفه‌شناس" از ترکیب دو بخش "وظیفه" و "شناس" تشکیل شده است و به معنی شخصی است که به وظایف خود آگاه و نسبت به آن‌ها مسئول و متعهد است. در زبان فارسی، استفاده درست از این کلمه و قواعد نگارشی surrounding آن به چند نکته توجه می‌کند:

1. نقطه‌گذاری:

   • در نوشتن این کلمه، باید دقت کنید که بین دو بخش آن (-نشاس و وظیفه) فاصله‌ای نباشد. به‌عنوان مثال: "وظیفه‌شناس" صحیح است و نباید نوشته شود "وظیفه شناس".

2. کاربرد در جملات:

   • "او یک فرد وظیفه‌شناس است و همیشه به وظایف خود عمل می‌کند."
   • "وظیفه‌شناسی در محیط کار یکی از ویژگی‌های مهم است."

3. صرف و نحو:

   • کلمه "وظیفه‌شناس" به‌عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند در ترکیب با اسم‌های مختلف قرار گیرد.
   • به عنوان مثال: "یک معلم وظیفه‌شناس باید به نیازهای دانش‌آموزان توجه کند."
4. مخالف و مقابل:
   • واژه‌ی مخالف "وظیفه‌شناس" می‌تواند "بی‌مسئولیت" یا "وظیفه‌ناشناس" باشد، که به فردی اشاره دارد که به وظایف خود اهمیت نمی‌دهد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "وظیفه‌شناس" به شکل صحیح و مؤثری استفاده کنید. اگر سوال دیگری در این زمینه دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

1. او یک فرد وظیفه‌شناس است که همیشه کارهایش را به‌موقع و با دقت انجام می‌دهد.
2. در محیط کار، داشتن همکاران وظیفه‌شناس می‌تواند باعث افزایش کارایی و بهره‌وری تیم شود.
3. معلم وظیفه‌شناس ما همیشه به دانش‌آموزانش توجه خاصی دارد و به پیشرفت آن‌ها اهمیت می‌دهد.