کلمه "قلب‌شناس" از دو بخش "قلب" و "شناس" تشکیل شده است. در زبان فارسی، این کلمه به معنای کسی است که در زمینهٔ قلب و بیماری‌های قلبی تخصص دارد. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتن جداگانه: این کلمه باید به صورت ترکیبی نوشته شود و بین دو بخش آن هیچ فاصله و یا علامت اضافه‌ای وجود ندارد.

2. استفاده از حروف صحیح: در این کلمه به حروف عربی و فارسی دقت کنید. "قلب" و "شناس" هر دو به درستی نوشته شده‌اند.

3. عوامل نگارشی:

   • در زبان فارسی، اسم‌ها و عبارات ترکیبی معمولاً بدون فاصله و به صورت چسبیده نوشته می‌شوند.
   • در متون رسمی و علمی، رعایت نکات نگارشی و اصلاحی لازمی است.

4. قیدهای مرتبط: هنگامی که این کلمه را در جمله به کار می‌برید، به قیدهای مربوط به متخصص بودن یا تحصیلات شخص اشاره کنید تا مفهوم دقیق‌تری منتقل شود. مثلاً: "او یک قلب‌شناس معتبر است."

5. مفرد و جمع: توجه داشته باشید که "قلب‌شناس" در مفرد به کار می‌رود. برای جمع‌بندی می‌توانید از "قلب‌شناسان" استفاده کنید.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "قلب‌شناس" به درستی در نوشتار خود استفاده کنید.

1. قلب‌شناس‌ها با استفاده از تجهیزات پیشرفته به درمان بیماری‌های قلبی بیماران می‌پردازند.
2. او تصمیم گرفت به عنوان یک قلب‌شناس کار کند تا به سلامت جامعه کمک کند.
3. در کنفرانس پزشکی، یک قلب‌شناس مشهور درباره جدیدترین روش‌های درمان بیماری‌های قلبی سخنرانی کرد.