باده‌گسار

کلمه «باده‌گسار» از دو قسمت «باده» و «گسار» تشکیل شده است و به معنای شخصی است که به نوشیدن باده (شراب) گرایش دارد یا به طور کلی، فردی است که در پی نوشیدنی‌هایی از این دست است. برای نگارش صحیح و قواعد فارسی این کلمه، موارد زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. نوشتار صحیح: کلمه «باده‌گسار» با «زیر خط» بین دو بخش «باده» و «گسار» نوشته می‌شود و نباید به صورت جدا یا بدون زیر خط نوشته شود.

2. نکات نگارشی:

   • در متون ادبی و شعر، ممکن است به دلایلی از قبیل قافیه یا وزن، از این کلمه استفاده‌های خاصی به عمل آید.
   • در جملات، برای بیان بهتر، می‌توان از آن به صورت وصفی استفاده کرد، مثلاً: «او یک باده‌گسار خوش‌ذوق است».

3. قواعد دستوری:

   • این کلمه به عنوان اسم شناخته می‌شود و می‌تواند در جملات موضوع یا مفعول قرار گیرد.
   • در حالت جمع، می‌توان از «باده‌گساران» استفاده کرد.
4. سبک و لحن: استفاده از این کلمه معمولاً در متون ادبی و شعر رایج است و ممکن است در مکالمات روزمره کمتر به کار رود.

با رعایت این نکات می‌توان به نگارش و استفاده صحیح از کلمه «باده‌گسار» پرداخت.

1. در محفل شبانه، باده‌گسار به قصه‌ها و خندیدن‌ها روح می‌بخشید و جمع را شاداب می‌کرد.
2. باده‌گسار با دلی شاد و نیتی خوش، همواره در جستجوی لحظات ناب زندگی بود.
3. وقتی بر بام شهر نشسته بودیم، باده‌گسار به ما یادآوری کرد که زندگی لحظاتی برای جشن گرفتن دارد.