کلمه "بی‌آزار" در زبان فارسی به معنای کسی یا چیزی است که آزار نمی‌رساند و به طور کلی لطیف و بی‌خطر است. برای نوشتن و استفاده از این کلمه قواعد نگارشی و زبان‌شناسی زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. نوشتار صحیح: کلمه "بی‌آزار" باید با خط فاصله یا نیم‌فاصله نوشته شود. این به این معناست که "بی" به عنوان پیشوند و "آزار" به عنوان ریشه باید جدا نوشته شوند.

2. نگارش در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند قبل از اسم قرار گیرد. به عنوان مثال:

   • "او انسانی بی‌آزار است."
   • "این حیوان بی‌آزار است."

3. قواعد ترکیبی: پیشوند "بی" به معنی عدم یا نفی است و به افعال و اسامی اضافه می‌شود. در اینجا "آزار" به معنی آسیب و ضرر و نافرمانی است. بنابراین ترکیب "بی‌آزار" به معنای عدم انجام آزار و آسیب است.

4. تنظیم فصاحت و بلاغت: در استفاده از این کلمه، دقت کنید که جملاتتان فصیح و بلاغت داشته باشند. مثلاً به جای گفتن "او بی‌آزار است"، می‌توانید بگویید "او انسانی نرم‌خو و بی‌آزار است".

5. استفاده در متن‌های رسمی و غیررسمی: این کلمه در متون غیررسمی و رسمی قابل استفاده است و به تناسب جملات می‌توان آن را به کار برد.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از کلمه "بی‌آزار" به صورت صحیح و مناسب استفاده کنید.

1. گربه‌ای که در حیاط قدم می‌زد، بی‌آزار و بازیگوش به نظر می‌رسید.
2. او با رفتارهای بی‌آزار خود همیشه دل اطرافیانش را شاد می‌کرد.
3. این سگ بی‌آزار هیچ‌گاه به کسی آسیب نمی‌زند و همیشه دوست خوبی برای کودکان است.