کلمه "بی‌حالی" از دو بخش "بی" و "حالی" تشکیل شده است. در زبان فارسی، برای تحقیق در مورد قواعد نگارشی و نوشتاری این کلمه، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. تلفظ و خط: "بی" به معنای عدم و "حالی" به معنای حال و وضعیت است. بنابراین "بی‌حالی" به معنای عدم حال خوب یا کسالت است.

2. نوشتار صحیح: در نوشتن این کلمه، باید از نیم‌فاصله استفاده کرد. شکل صحیح آن "بی‌حالی" است، نه "بیحالی".

3. گرامر: "بی‌حالی" به عنوان اسم نکره و جمع‌ناپذیر محسوب می‌شود و می‌توان آن را به همراه صفت‌ها یا قیدها استفاده کرد. به عنوان مثال: "او به دلیل بی‌حالی نتوانست کار کند."

4. قید و صفت: می‌توان از کلماتی مانند "زیاد" یا "موقت" قبل از "بی‌حالی" استفاده کرد: "زیاد بی‌حالی" یا "بی‌حالی موقت".

5. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات توصیفی یا بیان احساسات به کار می‌رود. مثال: "در این روزهای سرد، احساس بی‌حالی می‌کنم."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بی‌حالی" به صورت درست و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. بعد از یک روز طولانی در محل کار، احساس بی‌حالی کردم و فقط می‌خواستم به خانه بروم و استراحت کنم.
2. با وجود خواب کافی، باز هم در صبح روز بعد دچار بی‌حالی بودم و نمی‌توانستم تمرکز کنم.
3. ورزش منظم می‌تواند به کاهش حس بی‌حالی و افزایش انرژی کمک کند.