بی‌طاقت

کلمه "بی‌طاقت" یک واژهٔ ترکیبی است که در زبان فارسی به معنای نداشتن صبر یا تحمل به کار می‌رود. در رابطه با نگارش و استفاده از این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. هیأت نوشتاری:

   • کلمه "بی‌طاقت" به صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته می‌شود، و "بی" به عنوان پیشوند منفی با "طاقت" ترکیب شده است.

2. نحوهٔ تلفظ:

   • این واژه معمولاً به صورت /biː tɑːkæt/ تلفظ می‌شود.

3. جایگاه در جمله:

   • "بی‌طاقت" می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. مثلاً: "او بی‌طاقت بود و نمی‌توانست منتظر بماند."

4. نقطه‌گذاری:

   • در صورتی که "بی‌طاقت" در وسط جمله قرار داشته باشد، نیازی به جدا کردن آن با ویرگول نیست مگر در موارد خاص که نیاز به تفکیک معنایی دارد.

5. ترکیب با سایر واژگان:

   • این کلمه می‌تواند با سایر واژگان ترکیب شود. به عنوان مثال: "بی‌طاقت بودن"، "بی‌طاقتی".
6. هم‌خانواده‌ها:
   • برخی از کلمات هم‌خانواده با "بی‌طاقت" شامل "طاقت"، "طاقت‌فرسا" و "طاقت‌سوز" هستند.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "بی‌طاقت" به درستی و به طور مناسب در متون خود استفاده کنید.

البته، در اینجا چند جمله با استفاده از کلمه "بی‌طاقت" آورده شده است:

1. بعد از روزها انتظار، او بی‌طاقت شده و نمی‌توانست صبر کند تا نتیجه آزمونش را ببیند.
2. کودک بی‌طاقت در صف ایستاد و مدام به مادرش گفت که می‌خواهد زودتر وارد پارک شود.
3. وقتی که باران شروع به باریدن کرد، او بی‌طاقت به سمت پنجره رفت تا ببیند آیا باران متوقف می‌شود یا نه.
4. بی‌طاقتی او در جریان کار تیمی باعث شد تا همکاری‌های بعدی دچار مشکل شود.
5. دخترک با بی‌طاقتی به ساعتش نگاه کرد و منتظر آمدن دوستش بود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!