کلمه "آفرین‌گر" از دو بخش "آفرین" و "گر" تشکیل شده است. "آفرین" در زبان فارسی به معنای "ستایش" و "نیکویی" است و "گر" پسوندی است که به معنای "کسی که" به کار می‌رود. بنابراین "آفرین‌گر" به معنای "کسی که ستایش می‌کند" یا "کسی که توجه یا تحسین می‌آورد" است.

قواعد نگارشی و کاربردی:

1. نقطه‌گذاری: در نگارش این کلمه به تنهایی یا در جملات، توجه به نقطه‌گذاری صحیح اهمیت دارد.

   • مثال: "او یک آفرین‌گر بی‌نظیر است."

2. جدا کردن اجزای ترکیبی: در صورت نیاز، می‌توانید اجزای ترکیبی آن را برای روشن‌تر بودن مفهوم از هم جدا کنید، اما معمولاً نیازی به این کار نیست.

   • مثال: "آفرین و گر دو بخش این کلمه هستند."

3. تلفظ: توجه به تلفظ صحیح این کلمه بسیار مهم است و به صورت "آفرین‌گر" تلفظ می‌شود.

4. استفاده در متن: در متون ادبی و شاعری، این کلمه می‌تواند معانی خاص‌تری بگیرد و به ستایش یا تحسین شخص یا موضوعی بپردازد.

5. ترکیب با دیگر کلمات: شما می‌توانید از "آفرین‌گر" در ترکیب با دیگر نام‌ها یا صفات استفاده کنید.
   • مثال: "او آفرین‌گر استعدادهای جوانان است."

با رعایت این قواعد می‌توانید از کلمه "آفرین‌گر" به درستی و به شکلی مؤثر در نگارش و گفتار خود بهره‌ ببرید.

1. آفرین‌گر بزرگ طبیعت، همواره در خلق زیبایی‌های جهان نقش دارد.
2. او به عنوان آفرین‌گر ایده‌های نو و خلاق، در هر پروژه‌ای موفق عمل می‌کند.
3. آفرین‌گرانی که استعدادهای خود را در هنر و علم به کار می‌گیرند، می‌توانند تأثیرات مثبت زیادی بر جامعه بگذارند.