کلمه "پایان‌پذیر" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش اصلی تشکیل شده: "پایان" و "پذیر". در اینجا به بررسی نکات نگارشی و قواعد مربوط به این واژه می‌پردازیم:

1. قالب‌سازی: "پایان‌پذیر" به معنای قابل پایان‌پذیری است و به عنوان صفت به کار می‌رود. این نوع واژه‌ها غالباً برای توصیف ویژگی‌ها یا خاصیت‌های اشیاء و مفاهیم به کار می‌روند.

2. نوشتار صحیح: در نوشتن این واژه، باید نشانه وصل (ـ) بین دو بخش "پایان" و "پذیر" قرار گیرد تا مشخص شود که این دو کلمه با هم ترکیب شده‌اند.

3. استفاده در جملات: این واژه معمولاً در متون علمی یا فنی استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "این پروژه یک پروژه پایان‌پذیر است" یا "مسائل پایان‌پذیر نقطه پایانی دارند".

4. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "پایان‌پذیر" است که باید به درستی در مکالمات و نوشتار به کار رود.

5. ترکیب با دیگر واژه‌ها: واژه "پایان‌پذیر" می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود، مانند "مسئله پایان‌پذیر" یا "وضعیت پایان‌پذیر".

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از این واژه در نوشتار و صحبت‌های خود استفاده کنید.

در اینجا چند مثال برای کلمه "پایان‌پذیر" در جمله آورده‌ام:

1. این داستان به گونه‌ای نوشته شده است که پایان‌پذیر بوده و نتیجه‌ای مشخص دارد.
2. مشکلات ریاضیاتی که با آن‌ها روبرو هستیم، باید پایان‌پذیر باشند تا بتوانیم راه‌حل مناسبی پیدا کنیم.
3. بسیاری از نظریه‌ها در علم ممکن است پایان‌پذیر باشند، اما همواره نیاز به تحقیق و بررسی بیشتر وجود دارد.
4. در زندگی، برخی از چالش‌ها پایان‌پذیر هستند و به مرور زمان حل خواهند شد.
5. در ریاضیات، مجموعه‌های پایان‌پذیر به آن دسته از مجموعه‌ها اطلاق می‌شود که شامل تعدادی محدود از عناصر هستند.

اگر سوال یا درخواست دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!