پیاله‌دار

کلمه "پیاله‌دار" ترکیبی از دو بخش "پیاله" و "دار" است. در زبان فارسی، این نوع ترکیبات معمولاً به موارد خاص یا توصیفی اشاره دارند. در اینجا به بررسی قواعد نگارشی و فارسی این کلمه می‌پردازیم:

1. معنی: "پیاله‌دار" به معنای کسی است که پیاله‌ای دارد یا مرتبط با پیاله است. ممکن است به عنوان صفت برای توصیف یک شخص یا شیء به کار رود.

2. نوشتار: در نوشتن ترکیبات، استفاده از فاصله یا نیم‌فاصله میان اجزای کلمه مهم است. در مورد "پیاله‌دار"، باید از نیم‌فاصله "ـ" استفاده کرد، بنابراین درست است که بنویسیم "پیاله‌دار" و نه "پیاله دار".

3. تلفظ: این کلمه به صورت "پیاله‌دار" تلفظ می‌شود که در آن، "ـدار" به عنوان پسوند به کار رفته است.

4. قواعد دستور زبان:

   • این کلمه می‌تواند به عنوان اسم یا صفت به کار رود. به عنوان مثال، "او یک پیاله‌دار با استعداد است."
   • در جملات مختلف، جایگاهی مناسب به خود می‌گیرد و می‌تواند از آن در توصیف شخصیت، اشیاء و خصوصیات استفاده کرد.
5. کاربرد: این کلمه ممکن است در متون ادبی، توصیفی و رسمی به کار رود و از آن می‌توان در اشعار یا نثر برای بیان ارتباط با اشیاء استفاده کرد.

به یاد داشته باشید که ترکیبات مشابه نیز ممکن است قواعد خاص خود را داشته باشند، پس همیشه به الگوی ترکیب‌های دیگر توجه کنید.

1. پیاله‌دار چایخانه، معمولاً انواع چای‌های خوش‌عطر و طعم را در پیاله‌های زیبا سرو می‌کند.
2. در بازار سنتی، پیاله‌دار با هنرمندی خاصی پیاله‌های سفالی و سرامیکی را می‌فروشد.
3. پیاله‌دار قدیمی در جشن‌های محلی، پیاله‌های پر از شیرینی و میوه را به مهمانان ارائه می‌دهد.