پیش‌ترین

کلمه "پیش‌ترین" در زبان فارسی به معنی "جلوتَرین" یا "ابتدایی‌ترین" است و در مواقعی که بخواهیم برتری یا اولویت چیزی را نسبت به دیگر موارد بیان کنیم، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در زیر برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. ترکیب پیش و ترین: "پیش" به عنوان یک پیشوند به کار رفته و "ترین" پسوند مقایسه‌ای است که برای بنا کردن صفت عالی یا برتر استفاده می‌شود.

2. کاربرد: این کلمه معمولاً در جملاتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که نیاز به بیان برتری، تقدم یا اولویت وجود دارد. به عنوان مثال: "پیش‌ترین نکته در این مقاله توجه به منابع معتبر است."

3. نوشتار صحیح: لازم است که "پیش‌ترین" با شکل درست نوشتاری و بدون فاصله یا خطای نگارشی نوشته شود.

4. عدم استفاده در موارد غیررسمی: این کلمه به طور عمده در متون رسمی و علمی به کار می‌رود و در مکالمات روزمره کمتر استفاده می‌شود.

5. جایگاه در جمله: مانند سایر صفات، "پیش‌ترین" معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. مثال: "این کتاب پیش‌ترین اثر در این زمینه است."

با رعایت این قواعد می‌توانید به درستی از کلمه "پیش‌ترین" در نوشتار خود استفاده کنید.

1. او یکی از پیش‌ترین دانشمندان در زمینه علم نجوم بود که نظریات جدیدی را مطرح کرد.
2. این کتاب به بررسی پیش‌ترین تمدن‌های بشری و دستاوردهای آن‌ها می‌پردازد.
3. در تاریخ ادبیات فارسی، فردوسی را می‌توان از پیش‌ترین شاعران بزرگ ایران به شمار آورد.