کوچک ترین

در زبان فارسی، کلمه "کوچک‌ترین" ترکیبی است از صفت "کوچک" و پسوند تفضیلی "-ترین". برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر را مدنظر قرار دهید:

1. نقطه‌گذاری: "کوچک‌ترین" یک واژه متألف است، بنابراین بین "کوچک" و "-ترین" فاصله نگذارید. آن را به شکل یک کلمه بنویسید.

2. نوشتار صحیح: املای صحیح این کلمه "کوچک‌ترین" با حروف "ک"، "و"، "چ"، "ک"، "ت"، "ر" و "ین" است.

3. استفاده در جملات:

   • "او کوچک‌ترین عضو خانواده است."
   • "این کتاب کوچک‌ترین سایز را دارد."

4. توجه به نهاد و مفعول: زمانی که از "کوچک‌ترین" استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که نهاد یا مفعولی که با آن کار می‌کنید، به خوبی مشخص باشد تا ابهامی به وجود نیاید.

5. قواعد ن grammar: در جایی که از کلمه "کوچک‌ترین" استفاده می‌شود، معمولاً در مقایسه به کار می‌رود. بنابراین می‌توانید از واژه‌های "بزرگ‌ترین"، "زیباترین" و سایر اشکال تفضیلی نیز در جملات خود استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "کوچک‌ترین" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. کوچک‌ترین گل باغچه، زیبایی خاصی به فضای اطرافش می‌بخشد.
2. او کوچک‌ترین عضو خانواده است و همیشه مورد توجه قرار می‌گیرد.
3. کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند نتایج بزرگ و غیرقابل جبرانی داشته باشد.