عبارت «ای لگنت لعنت» از نظر قواعد فارسی و نگارشی به این شکل بررسی می‌شود:

1. ای: این کلمه از حروف ندا است و برای طلب توجه یا ابراز احساسات به کار می‌رود. معمولاً در شعر و نثر ادبی برای القای عواطف به کار می‌‌رود.

2. لگنت: این واژه به معنای "لعنت بر تو" است و در زبان محاوره‌ای و گاهی در متون ادبی برای ابراز نفرت یا تنفر از شخص یا چیزی استعمال می‌شود. باید توجه داشت که این واژه به نوعی غیررسمی و غیرمودبانه است و استفاده از آن در مکالمات رسمی توصیه نمی‌شود.

3. لعنت: این واژه به معنای نفرین و دوری از برکت است و به‌طور کلی می‌تواند برای ابراز نفرت یا ناخوشنودی به کار رود.

از نظر نگارش، در صورت استفاده از این عبارت در متون، باید توجه داشت که ممکن است هم تحمل یا سنجش و هم توجه به احترام به مخاطب دچار خلل شود. در استفاده از عبارات تند و غیررسمی بهتر است دقت شود.

در نهایت، این نوع عبارات بیشتر در مکالمات غیررسمی یا ادبی به کار می‌روند و باید در نظر داشت که ممکن است به دلیل بار منفی، تأثیرات نامطلوبی داشته باشند.