عبارت «دست پاچه» یک اصطلاح در زبان فارسی است که به معنای سردرگمی یا آشفتگی به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این ترکیب، چند نکته نگارشی و زبانی وجود دارد:

1. املا: اصطلاح "دست پاچه" باید به صورت جدا نوشته شود. یعنی نباید به صورت "دست‌پاچه" یا "دستپاچه" نوشته شود.

2. قید و صفت: این اصطلاح به عنوان یک قید در جملات استفاده می‌شود و می‌توان آن را در جملات مختلف به کار برد؛ برای مثال: «وقتی خبر ناگهانی را شنید، دست پاچه شد.»

3. تطابق با فعل: در زمان‌هایی که از این اصطلاح استفاده می‌کنید، مهم است که فعل شما به درستی با آن تطابق داشته باشد تا جمله مفهوم دقیق‌تری منتقل کند.

4. جایگاه در جمله: معمولاً این اصطلاح در جایی از جمله به کار می‌رود که بخواهید حالت روحی یا احساسی فرد را بیان کنید، بنابراین می‌تواند در ابتدای جمله، وسط یا انتهای جمله قرار گیرد.

5. استفاده غیررسمی و محاوره‌ای: این اصطلاح بیشتر در گفتار محاوره‌ای و غیررسمی استفاده می‌شود و در نگارش رسمی کمتر دیده می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از واژه «دست پاچه» به درستی و به شکلی مؤثر در جملات خود استفاده کنید.

1. وقتی که خبر رسید که آزمون فردا صبح برگزار می‌شود، من به شدت دست پاچه شدم و شروع به مطالعه کردم.
2. او در اولین جلسه کاری‌اش به خاطر سوالات متعدد رئیس، کاملاً دست پاچه شد و نتوانست جواب درست بدهد.
3. با شنیدن صدای بلند در وسط شب، همه اعضای خانواده دست پاچه بیدار شدند و نمی‌دانستند چه اتفاقی افتاده است.