کلمه "راه دادن" در زبان فارسی معمولاً به معنای اجازه دادن به کسی برای عبور کردن یا وارد شدن به مکانی استفاده می‌شود. در استفاده از این عبارت و قواعد نگارشی آن، نکات زیر قابل توجه هستند:

1. جدا یا چسبیده نوشتن: "راه دادن" به صورت جدا نوشته می‌شود. "راه" و "دادن" دو واژه مجزا هستند که با هم ترکیب شده‌اند.

2. حروف اضافه: هنگام استفاده از این عبارت، باید به حروف اضافه و جملات دقت کنید. به‌طور مثال: "او به من اجازه داد که وارد شوم" یا "او به مهمانان راه داد".

3. زمان فعل: بسته به جمله، زمان فعل "دادن" تغییر می‌کند. مثلاً: "او راه داد" (گذشته)، "او راه می‌دهد" (حال)، "او راه خواهد داد" (آینده).

4. فعل‌های مشابه: در متون مختلف، می‌توانید از فعل‌های مشابه جایگزین استفاده کنید. مثلاً "اجازه دادن" می‌تواند جایگزین "راه دادن" شود، اما ممکن است بار معنایی کمی متفاوت داشته باشند.

5. جملات شرطی: در جملات شرطی، این عبارت نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌عنوان مثال: "اگر به من اجازه دهی، من راه می‌روم."

با رعایت این نکات، می‌توانید در نگارش خود از کلمه "راه دادن" به درستی استفاده کنید.

۱. در این روز بارانی، او به دوستانش اجازه راه دادن به خانه‌اش را داد تا از باران در امان بمانند. ۲. معلم تصمیم گرفت که به دانش‌آموزانش در پروژه‌های گروهی راه دهد تا مهارت‌های همکاری‌شان را تقویت کنند. ۳. برخی از والدین به بچه‌هایشان راه دادن می‌کنند تا در انتخاب دوستان و فعالیت‌هایشان مستقل‌تر باشند.