برای به کار بردن عبارت «بچه خوشگل» در نگارش فارسی، توجه به چند نکته‌ی دستوری و نگارشی حائز اهمیت است:

1. ترکیب اسمی: «بچه» به عنوان یک اسم نoun و «خوشگل» به عنوان صفت عمل می‌کنند. در زبان فارسی، معمولاً صفت قبل از اسم می‌آید.

2. وضع صحیح اعراب‌گذاری: اگر بخواهید متن رسمی‌تری بنویسید، می‌توانید به اعراب‌گذاری جمله هم توجه کنید. در فارسی معمولاً اعراب‌گذاری صورت نمی‌گیرد، مگر در متون قرآنی یا متون ادبی خاص.

3. نشانه‌ی جمع: اگر بخواهید به جمع «بچه خوشگل» اشاره کنید، می‌توانید از «بچه‌های خوشگل» استفاده کنید.

4. قید و کیفیت: در صورتی که بخواهید تاکید بیشتری برا زیبایی بچه داشته باشید، می‌توانید از قیدهای بیشتری استفاده کنید؛ مانند "بچه خیلی خوشگل".

5. نقطه‌گذاری: اگر متن در جمله‌ای بزرگتر قرار دارد، توجه به نقطه‌گذاری و هماهنگی آن با سایر اجزای جمله نیز ضروری است. برای مثال: «این بچه خوشگل، همیشه لبخند بر لب دارد.»

در کل، عبارت «بچه خوشگل» هم از نظر دستوری هم از نظر نگارشی به صورت ساده و صحیح استفاده می‌شود.