کلمه "باشه" در زبان فارسی به عنوان یک فعل (گفته شده از فعل "بودن") و همچنین به عنوان یک واژه محاوره‌ای به کار می‌رود. در ادامه، به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو:

   • "باشه" همانند دیگر افعال باید در جمله به درستی صرف شود. برای مثال، در صحبت‌های محاوره‌ای به جای "باشد" از "باشه" استفاده می‌شود.
   • مثال: "اگر تو هم بیای، خوبه!" (محاوره‌ای)

2. استفاده در جملات:

   • "باشه" معمولاً برای تأیید یا موافقت با چیزی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "این کار رو انجام میدی؟" "باشه، انجام می‌دم."

3. محاوره‌ای vs. نوشتاری:

   • "باشه" بیشتر در مکالمات غیررسمی و محاوره‌ای به کار می‌رود. در نوشتار رسمی، بهتر است از "باشد" یا "باید" استفاده شود.
   • مثال محاوره‌ای: "باشه، من میرم!"
   • مثال نوشتاری: "باید بروم."

4. املا:

   • "باشه" با "ب" و "ش" و "ه" نوشته می‌شود و از نظر املایی صحیح است.
5. تنوع در کاربرد:
   • در بعضی از محاورات می‌توان از کلماتی مشابه مانند "خوبه" به معنای "خوب است" نیز در جملات استفاده کرد.

استفاده درست از "باشه" به بافت محاوره‌ای و تنوع زبان‌خط وابسته است.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "باشه" در جمله‌ها آورده‌ام:

1. قول می‌دهم که فردا به موقع بیام، باشه؟
2. می‌خواهی امروز بیرون بریم؟ - باشه، یه کم بعدتر بریم.
3. اگر مشکلی پیش نیاد، ما ساعت ۷ می‌رسیم، باشه؟
4. باشه، من فردا برایت کتاب را می‌آورم.
5. چطوره یک فیلم ببینیم؟ - باشه، ایده‌ی خوبی است!

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!