در زبان فارسی، «دادگاه صحرایی» به معنای دادگاهی است که در شرایط خاص و به‌ویژه در شرایط اضطراری یا در مناطق دورافتاده و خارج از محل‌های معمول برگزاری دادگاه‌ها برگزار می‌شود. برای نگارش و استفاده درست از این ترکیب، قواعد زیر می‌تواند مفید باشد:

1. جداسازی واژه‌ها: واژه «دادگاه» و «صحرایی» ترکیبی هستند و بهتر است هر دو واژه به‌خوبی در کنار هم قرار گیرند تا معنی واضحی را منتقل کنند.

2. استفاده از علامت نقطه‌گذاری: در جملاتی که کلمه «دادگاه صحرایی» به‌کار می‌رود، باید توجه کرد که به‌خوبی از سایر اجزای جمله تفکیک شود. به‌عنوان مثال:

   • «دادگاه صحرایی به‌منظور بررسی فوری پرونده‌ها تشکیل شد.»

3. توافق با دیگر اجزای جمله: در جملات، باید توجه شود که واژه‌های دیگر با «دادگاه صحرایی» از نظر گرامری توافق داشته باشند. به‌عنوان مثال:

   • «رئیس دادگاه صحرایی تصمیمات مهمی اتخاذ کرد.»

4. توجه به وفاداری به معنا: هنگام استفاده از این کلمه، باید دقت شود که پیام و معنی مورد نظر به‌درستی منتقل شود. نباید از آن در موقعیت‌هایی استفاده کرد که به‌طور مشخص با حالت صحرایی هم‌خوانی ندارد.

5. کتاب‌نویسی و رسم‌الخط: در نوشتار رسمی و حقوقی، باید از نوشتار صحیح و استاندارد استفاده شود. این امر به تقویت دقت و وضوح در متن کمک می‌کند.

استفاده دقیق و درست از این ترکیب، به‌ویژه در متون رسمی و حقوقی، بسیار اهمیت دارد و به وضوح و فهم بهتر متن کمک می‌کند.

1. در یک مراسم غیرمنتظره، دادگاه صحرایی در دل جنگل برای رسیدگی به موارد قضایی برپا شد.
2. اهالی روستا تصمیم گرفتند که در نبود قاضی رسمی، یک دادگاه صحرایی برای حل و فصل اختلافات خود تشکیل دهند.
3. در طول جنگ، دادگاه صحرایی به عنوان راهی سریع برای عدالت در مناطقی که دسترسی به دادگاه‌های رسمی ممکن نبود، ایجاد شد.