کلمه "زاوش" در زبان فارسی به معنی «ایستادن در جای خود» و نیز «تکیه‌گاه» یا «محل استراحت» می‌تواند به کار رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتن درست کلمه: این کلمه به صورت "زاوش" نوشته می‌شود و باید از اشتباهاتی مانند "زاوش" یا "زاوَش" پرهیز شود.

2. استفاده مناسب: این کلمه معمولاً در متن‌های ادبی و محاوره‌ای کاربرد دارد. استفاده از آن در جملات باید با معانی که به آن اشاره شده، هماهنگ باشد.

3. تطابق با قواعد زبان: هرگاه از این کلمه در جمله استفاده می‌شود، باید از نظر گرامری با سایر اجزای جمله هماهنگ باشد. برای مثال:

   • "زاوشِ یک درخت در باغ ما، محل آرامش است."
   • "او در زاوش پارک نشسته بود."
4. تفکیک از کلمات مشابه: باید توجه داشت که "زاوش" با کلمات دیگر مانند "زاویه" یا "زاگ" متفاوت است و نباید با آن‌ها اشتباه گرفته شود.

اگر سوالات دیگری دارید یا نیاز به توضیحات بیشتر است، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!

1. زاوش نور خورشید بر روی دریا، تصویری زیبا و شگفت‌انگیز خلق کرد.
2. پرتوهای زاوشی که از میان درختان می‌تابید، دل هر رهگذری را شاد و آرامش بخش می‌کرد.
3. در هنگام غروب، زاوش آفتاب رنگ‌های گرم و دلنشینی به آسمان بخشید.