کلمه "زمین‌خوار" در زبان فارسی به دو عنصر اصلی تقسیم می‌شود: "زمین" و "خوار". این کلمه به نوعی مفعول در برابر فعل "خوار کردن" و به معنای کسی است که اقدام به تصاحب یا غصب زمین‌های دیگران می‌کند. در ادامه به بررســی قواعــد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. قید جداسازی: از آنجا که "زمین‌خوار" یک واژه مرکب است، باید آن را با خط تیره (‌) از هم جدا کنیم.

2. نقطه‌گذاری: در متن‌های رسمی و نگارشی، در صورتی که این واژه در میان جملات قرار گیرد، باید به نقطه‌گذاری مناسب توجه کرد. به عنوان مثال:

   • "زمین‌خواران معمولاً از طرق غیرقانونی به زمین‌های Others دست‌اندازی می‌کنند."

3. استفاده از ترکیبات: می‌توان از ترکیبات مختلف این کلمه استفاده کرد، از جمله: "زمین‌خواری"، "زمین‌خواران"، "زمین‌خوارگی".

4. پیشوند و پسوند: در صورت نیاز می‌توان پیشوندها یا پسوندهای مختلفی به این کلمه اضافه کرد. به عنوان مثال:

   • پیشوند "غیر" برای ایجاد معانی جدید: "غیرزمین‌خوار" (کسی که زمین‌خوار نیست).
5. قواعد دستور زبان: در استفاده از این کلمه، لازم است که با اصول دستور زبان فارسی هماهنگی داشته باشد. به عنوان مثال، در جملات باید به صرف و نحو دقت کنید.
   • "زمین‌خوار در محکومیت به جزای سنگین قرار گرفت."

این نکات می‌تواند به استفاده صحیح و معنادار از کلمه "زمین‌خوار" و ترکیبات آن کمک کند.

1. زمین‌خواران با تصرف غیرقانونی زمین‌های کشاورزی، به امنیت غذایی کشور آسیب می‌زنند.
2. تلاش‌های دولت برای مقابله با زمین‌خواران نیازمند همکاری مردم و نهادهای مدنی است.
3. زمین‌خواران به دلیل سودجویی شخصی، به اکوسیستم طبیعی آسیب‌های جبران‌ناپذیری وارد می‌کنند.