عبارت "سر کار گذاشتن" یک اصطلاح محاوره‌ای در زبان فارسی است که به معنای فریب دادن یا گمراه کردن کسی به‌کار می‌رود. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی این عبارت، نکات زیر قابل توجه است:

1. ساختار و ترکیب: این عبارت از سه جزء ساخته شده است: "سر" (به معنای بالای سر یا پیشانی)، "کار" (به معنای فعالیت یا اقدام)، و "گذاشتن" (فعل به معنای قرار دادن). ترکیب این کلمات به معنای خاصی اشاره دارد.

2. نحو و دستور زبان: در این عبارت، "سر" به‌عنوان یک قید معنایی نشان‌دهنده‌ی وضع و موقعیت است. "کار" به‌عنوان مفعول و "گذاشتن" فعل است. به‌طور کلی، ساختار آن نشان‌دهنده‌ی عمل فریب و گمراه کردن است.

3. زمینه‌های استفاده: این اصطلاح معمولاً در گفتگوهای غیررسمی و محاوره‌ای به‌کار می‌رود و در متون رسمی یا نوشتاری کم‌تر دیده می‌شود. به‌طور مثال:

   • "او همیشه سر ما را کار می‌گذارد."
   • "مراقب باش، ممکن است کسی تو را سر کار بگذارد."
4. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی، بهتر است از مترادف‌های معتبرتر استفاده شود، مگر این‌که بخواهیم به لحن محاوره‌ای و غیررسمی اشاره کنیم.

با توجه به این نکات، می‌توان گفت که "سر کار گذاشتن" یک اصطلاح پرکاربرد در زبان محاوره‌ای است که معنا و کاربرد خاص خود را دارد.