عبارت "شمس الدین محمد جوینی" به عنوان یک اسم خاص، شامل چندین جزء است که هر یک به نوعی به نام و هویت شخص اشاره دارد. در نگارش و به‌کاربردن این اسم، رعایت نکات زیر حائز اهمیت است:

1. نحوه نوشتار:

   • "شمس الدین" به مرحله اول اشاره دارد و "محمد" نام شخص و "جوینی" نسبت یا لقب خانوادگی است.
   • در نگارش رسمی، معمولاً "شمس الدین محمد جوینی" به همین ترتیب نوشته می‌شود.

2. استفاده از خط فاصله:

   • از خط فاصله برای جدا کردن کلمات در صورتی که لازم باشد استفاده می‌شود، ولی در نام‌های خاص معمولاً نیازی به این کار نیست.

3. حروف بزرگ:

   • تمام اجزای اسم باید با حروف بزرگ نوشته شوند، به ویژه در متون رسمی.

4. نقل قول و اشاره:

   • در متن‌ها یا متن‌های ادبی، اگر به شخصی که این نام را دارد اشاره می‌شود، بهتر است پس از بار اول معرفی، از الضمایر مناسب یا عناوین دیگر استفاده شود.

5. معنای اجزا:

   • "شمس الدین" به معنای «خورشید دین» است که نشان‌دهنده مقام و منزلت شخص در دین و علم است. "محمد" نام پیغمبر اسلام و رایج‌ترین نام در دنیای اسلام است. "جوینی" نسبت به منطقه جوین در ایران است.
6. سبک نوشتاری:
   • در نگارش متون ادبی یا تاریخی، توجه به سبک و سیاق متن مهم است. ممکن است در برخی زمینه‌ها (مانند تاریخ‌نگاری) به توجه بیشتری به جزئیات زندگی و کارهای این شخصیت نیاز باشد.

با رعایت این قواعد، می‌توان به استفاده صحیح و مؤثر از کلمه "شمس الدین محمد جوینی" در متون مختلف پرداخته و از ابهام جلوگیری کرد.