کلمه "شهرام" در زبان فارسی یک اسم خاص است که معمولاً به عنوان نام مردانه استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و زبان‌شناختی مرتبط با این کلمه پرداخته می‌شود:

1. حروف بزرگ و کوچک: اسم‌های خاص از جمله "شهرام" معمولاً با حرف اول بزرگ نوشته می‌شوند.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این نام به صورت "شَهرام" است. در اینجا، "شَ" با شکسته بیان می‌شود و "رام" به صورت واضح تلفظ می‌شود.

3. نقطه‌گذاری: اگر این اسم در وسط یک جمله قرار گیرد، نیازی به استفاده از علامت خاصی ندارد، مگر اینکه بخواهید یک عنصر اضافی را به این نام نسبت دهید.

4. صرف و نحو: اسم‌ها معمولاً به عنوان فاعل یا مفعول در جملات استفاده می‌شوند و "شهرام" نیز از این قاعده مستثنی نیست. مثال: "شهرام به کتابخانه رفت."

5. قید و وصف: می‌توان برای توصیف یا قید کردن "شهرام" از صفات و قیدهای مختلف استفاده کرد. مثال: "شهرام Educated" (شهرام تحصیل‌کرده) یا "بسیار مهربان است."

با رعایت این اصول می‌توان از کلمه "شهرام" در نوشتارهای رسمی و غیررسمی به نحو صحیح استفاده کرد.

1. شهرام تصمیم گرفت در یک سفر کوتاه به شمال برود تا از طبیعت زیبا لذت ببرد.
2. امروز شهرام به کلاس زبان انگلیسی رفت و با دوستان جدیدی آشنا شد.
3. در جشن تولد شهرام، همه‌ی دوستانش جمع شدند و لحظات خوشی را کنار هم گذراندند.