"شیخ اجل" اصطلاحی است که به‌طور خاص به شخصیت بزرگ ادبی، "عمر خیام"، اشاره دارد. این اصطلاح به معنای "استاد بزرگ" یا "شیخ بزرگ" است و معمولاً در متون ادبی و تاریخ ادبیات فارسی به کار می‌رود.

در مورد قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه، موارد زیر قابل توجه است:

1. نوشتار صحیح: واژه "شیخ اجل" به همین صورت و با حروف جدا نوشته می‌شود. "شیخ" و "اجل" نباید به هم چسبیده و به صورت واحد نوشته شوند.

2. حروف آغازین: در نوشتار رسمی، نخستین حرف هر یک از دو واژه (شیخ و اجل) بزرگ نوشته می‌شود. اما در متون غیررسمی یا ادبی، ممکن است این قاعده رعایت نشود.

3. علامت‌گذاری: در متونی که به توصیف شخصیت‌ها می‌پردازند، ممکن است برای تاکید بر جایگاه یا ویژگی‌های "شیخ اجل"، از ویرگول، دو نقطه و یا خط تیره استفاده شود.

4. نقل قول: اگر این اصطلاح در نقل قول‌ها یا دیالوگ‌ها به کار رود، باید با رعایت قواعد نقل قول (مانند گذاشتن گیومه) ذکر شود.

5. قواعد تأکید: برای تأکید بر هویت، مقام یا ویژگی‌های "شیخ اجل"، می‌توان از توصیفات و عبارات توصیفی مناسب استفاده کرد، مانند "شیخ اجل، شاعر بزرگ ایرانی".

استفاده درست و به جا از این اصطلاح، نه تنها به بهبود نگارش کمک می‌کند، بلکه به انتقال معانی عمیق‌تر نیز یاری می‌رساند.