کلمه "شیوه‌نامه" (با کسره‌دار کردن "شیوه" و "نامه") به معنای مجموعه‌ای از روش‌ها، دستورالعمل‌ها یا الگوها برای انجام کاری خاص است. در نگارش و استفاده از این کلمه در زبان فارسی، برخی از قواعد و نکات نگارشی مهم وجود دارد:

1. پیوستگی کلمات: "شیوه" و "نامه" به صورت پیوسته (شیوه‌نامه) نوشته می‌شوند و نباید بین آن‌ها فاصله بیندازید.

2. استفاده از فاصله: اگر "شیوه‌نامه" در وسط جمله قرار گیرد، باید به آن دقت کنید که هیچ فاصلۀ ناخواسته‌ای اطراف آن نباشد.

3. نحوه‌ی نشانه‌گذاری: اگر "شیوه‌نامه" در جمله‌ای مورد استفاده قرار بگیرد که نیاز به نشانه‌گذاری دارد، باید بر اساس قوانین عمومی نگارش فارسی، از ویرگول و دیگر نشانه‌ها به درستی استفاده کنید.

4. تطابق معنایی: دقت کنید که "شیوه‌نامه" باید در زمینه‌ای استفاده شود که با مفهوم آن سازگار باشد. معمولاً در زمینه‌های اداری، آموزشی، پژوهشی و پژوهش‌های علمی به کار می‌رود.

5. تلفظ درست: در هنگام تلفظ، کلمه به صورت "شیوه‌نامه" خوانده می‌شود و نباید به اشتباه تلفظ شود.

استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قوانین نگارشی به درک بهتر متن و ایجاد ارتباط موثر کمک می‌کند.