کلمه «صندوق» یکی از واژگان رایج در زبان فارسی است و قواعد نگارشی و تلفظ خاصی دارد. در زیر به نکاتی درباره این کلمه اشاره می‌شود:

1. تلفظ: کلمه «صندوق» به صورت «ṣanduq» تلفظ می‌شود. حرف «ص» در آغاز، به صورت ساکن تلفظ می‌شود و پس از آن، حرف «ن» و بعد «د» و در نهایت «ق» قرار دارد.

2. نقطه‌گذاری: اگر کلمه در وسط یا پایان جمله بیاید، باید با رعایت قواعد نقطه‌گذاری مناسب، از جمله فاصله و علامت‌های نگارشی استفاده شود. به عنوان مثال:

   • «من پول را در صندوق گذاشتم.»
   • «آیا صندوق در حال حاضر پر است؟»

3. جمع: برای جمع بستن «صندوق» به صورت «صنادیق» یا «صندوق‌ها» استفاده می‌شود. هر دو شکل درست است، اما «صندوق‌ها» رایج‌تر است.

4. کاربرد: واژه «صندوق» می‌تواند در معانی مختلف به کار برود، مانند:

   • صندوق رای: مکان یا وسیله‌ای برای جمع‌آوری رای‌ها.
   • صندوق امانات: محلی برای نگهداری اشیای قیمتی.

5. فعل‌های متناسب: برخی از افعال متناسب با «صندوق» عبارتند از: گذاشتن، برداشتن، باز کردن و غیره. به عنوان مثال: «صندوق را باز کردم».

6. نام‌گذاری: در برخی موارد، «صندوق» به عنوان بخشی از نام دیگر اشیاء یا مفاهیم به کار می‌رود، مانند «صندوق پستی».

با رعایت این نکات، می‌توان استفاده مؤثر و درستی از کلمه «صندوق» در نوشتار فارسی داشت.

1. من تمام مدارک مهم خود را در صندوق حیاط گذاشته‌ام تا از آسیب دیدن آن‌ها جلوگیری شود.
2. بچه‌ها با هیجان در صندوق بزرگ اسباب‌بازی‌های خود جستجو می‌کنند تا یک بازی جدید پیدا کنند.
3. در انتخابات اخیر، مردم به صندوق رأی رفتند تا صدای خود را به گوش مسئولین برسانند.