کلمه «فرهنگ لغت» از دو واژه «فرهنگ» و «لغت» تشکیل شده است. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این ترکیب اشاره می‌کنم:

1. تلفظ و نوشتار: کلمه «فرهنگ لغت» به طریق صحیح «فرهنگ‌لغت» نوشته می‌شود. به این ترتیب، واژه‌ها به هم پیوسته و از هم تفکیک نمی‌شوند.

2. معنی واژه‌ها:

   • فرهنگ: به معنای مجموعه‌ای از دانش‌ها، آداب، رسوم و شیوه‌های زندگی یک گروه انسانی است.
   • لغت: به معنای واژه یا کلمه‌ای است که در زبان‌های مختلف معنایی خاص دارد.

3. استفاده در جملات: کلمه «فرهنگ لغت» معمولاً به عنوان مفعول یا اسم معرفه در جملات مورد استفاده قرار می‌گیرد. مثلاً:

   • "من به فرهنگ لغت مراجعه کردم تا معنی این کلمه را پیدا کنم."
   • "فرهنگ لغت یکی از بهترین منابع برای یادگیری زبان است."

4. نکات نگارشی:

   • در نوشتن این ترکیب، از ویرگول و خط تیره استفاده نمی‌شود؛ بنابراین «فرهنگ لغت» به صورت پیوسته نوشته می‌شود.
   • توجه به نحوه تأکید و استفاده از حروف بزرگ در نوشتن عناوین (مثلاً اگر عنوان کتاب باشد) نیز مهم است.

5. نحوه ارجاع: هنگام ارجاع به این واژه در متون علمی یا پژوهشی، می‌توان از منابع معتبر مانند فرهنگ‌های لغت معتبر بهره برد.

6. تلفیق با دیگر ترکیب‌ها: ممکن است این واژه با دیگر واژه‌ها ترکیب شود، مانند «فرهنگ لغت تخصصی» یا «فرهنگ لغت دو زبانه»، که در این موارد نوشتار به همان شکل ساده خواهد بود.

با رعایت این نکات می‌توانید به شکل صحیح از کلمه «فرهنگ لغت» استفاده کنید.