قانون اساسی

کلمه "قانون اساسی" در زبان فارسی به معنای مجموعه‌ای از اصول و قواعد بنیادی است که به تنظیم ساختار و فعالیت‌های دولت و حقوق و مسئولیت‌های شهروندان می‌پردازد. برای نوشتن این عبارت و استفاده‌های مرتبط به چند نکته توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: "قانون اساسی" باید به همین شکل و به صورت جداگانه نوشته شود. یعنی "قانون" و "اساسی" نباید به هم متصل شوند.

2. استفاده از علامت‌گذاری: در مواردی که این کلمه در جملات استفاده می‌شود، توجه به علامت‌گذاری (نقطه، ویرگول، نقطه‌ویرگول و ...) ضروری است. برای مثال:

   • "قانون اساسی کشور باید توسط نمایندگان مردم تصویب شود."

3. تطابق جملات: در جملات پیچیده یا ترکیبی، باید به تطابق بین بخش‌های مختلف جملات دقت شود:

   • "قانون اساسی، که بنیادی‌ترین سند حقوقی کشور است، باید مورد احترام قرار گیرد."

4. توجه به نام‌ها و عناوین خاص: اگر به "قانون اساسی" خاص یک کشور اشاره می‌کنید، مانند "قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران"، بهتر است نام کامل و صحیح آن ذکر شود.

5. استفاده از صفت‌های مناسب: در توصیف حقوق و ویژگی‌های قانون اساسی، استفاده از صفت‌هایی مانند "معتبر"، "فوق‌العاده" یا "بنیادی" می‌تواند به شفاف‌سازی مطلب کمک کند:
   • "قانون اساسی معتبر باید حقوق تمامی شهروندان را تضمین کند."

با رعایت این نکات، می‌توانید از عبارت "قانون اساسی" به درستی و به شکلی نگارشی و دقیق استفاده کنید.