کتیبه یک واژه فارسی به معنای نوشته‌ای است که معمولاً روی سنگ، چوب یا مواد دیگر حک شده و به عنوان یادبود، شعر، یا اطلاعات تاریخی و فرهنگی به کار می‌رود. در مورد نگارش و استفاده از این واژه، چند نکته وجود دارد:

1. نوشتن با حرف کشیده: کلمه کتیبه باید با «ک» و «ت» نوشته شود و حرف «ی» در آن کشیده است.

2. استفاده از علائم نگارشی: هنگام قرار دادن این واژه در جملات، باید به قوانین نگارشی توجه کنید. مثلاً اگر کلمه کتیبه در وسط جمله باشد، باید قبل و بعد از آن به درستی از ویرگول و فاصله‌ها استفاده کنید.

3. نحوه ترکیب: کتیبه می‌تواند در ترکیب با دیگر واژه‌ها قرار گیرد، مانند "کتیبه سنگی" یا "کتیبه تاریخی". در اینصورت، واژه‌ها باید به درستی با هم متصل شوند و قاعده درستی در ترکیب استفاده شود.

4. تلفظ: تلفظ آن به صورت "ketibe" است و سعی کنید در صحبت کردن به تلفظ صحیح و واضح آن توجه کنید.

5. قید و صفت: می‌توانید از کلمه کتیبه به عنوان نام یک شئ استفاده کنید و یا آن را به صفت‌ها و قیود دیگر متصل کنید تا وصف‌های بیشتری به آن بیفزایید.

اگر سوال خاصی درباره استفاده یا نگارش این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم بیشتر کمکتان کنم!

1. در دل کوهستان، کتیبه‌ای با نقوش باستانی پیدا شد که تاریخ منطقه را روایت می‌کرد.
2. باستان‌شناسان در excavations خود، کتیبه‌ای از دوران هخامنشی را کشف کردند که اطلاعات جدیدی درباره فرهنگ آن زمان ارائه می‌دهد.
3. کتیبه‌های موجود در معبد باستانی، پیغام‌هایی از گذشته را به نسل‌های آینده منتقل می‌کنند.