"لغت‌نامه فارسی" یک کلمه مرکب است که باید به صورت صحیح و مطابق با قواعد زبان فارسی نوشته شود. در اینجا به چند نکته نگارشی و قواعدی که مربوط به این عبارت می‌باشد اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: "لغت‌نامه" به صورت "لغت‌نامه" و با استفاده از ویرگول یا خط فاصله (کسره‌ی اضافه) بین دو جزء نوشته می‌شود. این خط فاصله نشان‌دهنده‌ی ترکیب این دو واژه است.

2. نقطه‌گذاری: اگر عبارت در وسط جمله بیاید، باید به شیوه‌ای مناسب با جمله ترکیب شود. برای مثال: "من یک لغت‌نامه فارسی خریدم."

3. استفاده از بزرگ‌نویسی: اگر "لغت‌نامه فارسی" عنوان یک کتاب یا منبع باشد، می‌توان آن را به صورت بزرگ‌نویسی (حروف بزرگ) نوشت: "لغت‌نامه فارسی".

4. معنی و مفهوم: "لغت‌نامه" به معنای دیکشنری یا فرهنگ لغات است و "فارسی" به زبان فارسی اشاره دارد. بنابراین "لغت‌نامه فارسی" به معنی دیکشنری زبان فارسی است.

5. گفتار رسمی و محاوره‌ای: در متون رسمی، استفاده از "لغت‌نامه فارسی" صحیح‌تر است، در حالی که در گفتار محاوره‌ای ممکن است به شکلی مختصرتر بیان شود.

با رعایت این نکات می‌توانید در نوشتار خود دقت بیشتری داشته باشید و نگارش درست را حفظ کنید.