ماضی بعید یکی از زمان‌های فعل در زبان فارسی است که برای بیان عملی استفاده می‌شود که قبل از یک عمل دیگر در گذشته اتفاق افتاده است. قواعد مربوط به ماضی بعید به شرح زیر است:

ساختار ماضی بعید:

ماضی بعید به کمک فعل «بودن» و ماضی ساده فعل اصلی تشکیل می‌شود. ساختار کلی آن به شکل زیر است:

فعل «بودن» + ماضی ساده فعل اصلی

مثال‌ها:

• اگر فعل اصلی «خوردن» باشد:
  • او خورده بود.
• اگر فعل اصلی «نوشته» باشد:
  • او نوشته بود.

نکات نگارشی:

1. تناسب زمان:

   • در جمله‌های ماضی بعید، زمان فعل «بودن» باید متناسب با جمله باشد. به عنوان مثال: "او گفته بود که می‌آید" - در این جمله، فعل «گفته» به صورت ماضی ساده آمده است.

2. نزدیكی به زمان آینده:

   • ماضی بعید عموماً زمان خیلی دور از حال نیست و به فعل‌های گذشته نزدیک‌تر است.
3. موضع فعل:
   • در جملات منفی، «نفی» به قبل از فعل «بودن» اضافه می‌شود. مثلاً: "او نخورده بود."

جملات نمونه:

• او از پارسال می‌گفت که کتابش را خوانده بود.
• وقتی به او زنگ زدم، فهمیدم او رفته بود.

با رعایت این قواعد و نکات، می‌توانید جملات ماضی بعید را به راحتی درست بنویسید و استفاده کنید.