"مشیت الهی" ترکیبی است متشکل از دو واژه "مشیت" و "الهی" که به معنای خواست و اراده خداوند اشاره دارد. در نوشتار و نگارش این واژه، چند نکته نگارشی و قواعد فارسی وجود دارد:

1. نقطه‌گذاری: چون "مشیت الهی" یک عبارت است، نیازی به نقطه‌گذاری خاصی وجود ندارد، اما در پایان جمله‌ای که این عبارت در آن قرار دارد، باید از نقطه استفاده شود.

2. حروف بزرگ و کوچک: در زبان فارسی، عموماً برای واژه‌های خاص مثل نام‌ها و مکان‌ها، حروف بزرگ استفاده نمی‌شود، اما در متون دینی و مذهبی ممکن است "الهی" با حرف بزرگ نوشته شود.

3. تلفظ صحیح: توجه به تلفظ صحیح واژه‌ها در هنگام نوشتن نیز مهم است. "مشیت" به معنای اراده و خواست و "الهی" به معنای مربوط به خداوند است.

4. نحو و صرف: "مشیت الهی" به عنوان یک اسم مرکب شناخته می‌شود و معمولاً به عنوان یک کل در جملات استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "مشیت الهی بر این بود که..."

5. استفاده از عبارات مرتبط: ممکن است در متن‌های فلسفی یا دینی، از عبارات مرتبط با "مشیت الهی" مانند "قدر الهی" یا "اراده خداوند" نیز استفاده شود.

با رعایت این اصول، می‌توان به نگارش درست و اصولی عبارت "مشیت الهی" پرداخته و از آن در جملات و متون مختلف استفاده کرد.