کلمه "ممکن الوجود" در زبان فارسی به معنای وجودی که احتمال دارد پدید آید یا به وجود بیاید، به کار می‌رود. این ترکیب معمولاً در مباحث فلسفی و کلامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از نکات و قواعد نگارشی مرتبط با این عبارت اشاره می‌کنم:

1. نوشتن صحیح: عبارت "ممکن الوجود" باید به صورت دو واژه جدا از هم نوشته شود. از نوشتن آن به صورت یک کلمه (مثل "ممکن‌الوجود") خودداری کنید.

2. استفاده در زمینه‌های خاص: این عبارت بیشتر در فلسفه و کلام اسلامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین، باید در متونی که به این موضوعات مرتبط است، به کار رود.

3. تایید بافت: هنگام استفاده از این عبارت در جملات، قرار دادن آن در یک بافت مناسب اهمیت دارد؛ به عنوان مثال: "وجود موجودات ممکن الوجود در عالم".

4. توجه به معنا: به خاطر داشته باشید که "ممکن الوجود" و "موجود" از لحاظ معنایی با یکدیگر متفاوت‌اند. "ممکن الوجود" به معنای آن چیزی است که وجود آن ممکن است، در حالی که "موجود" به معنای آن چیزی است که بالفعل وجود دارد.

5. نکات محاوره‌ای: در محاوره‌های غیررسمی کمتر این عبارت استفاده می‌شود و بیشتر در متن‌های علمی و فلسفی به کار می‌رود.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و به طور مؤثری از عبارت "ممکن الوجود" استفاده کنید.