عبارت "ممکن بالذات" ترکیبی است که در زبان فارسی برای توصیف چیزی که وجود آن به ذات خود ضروری است یا به عبارتی، وجود آن ضروری و بدون قید و شرط است، استفاده می‌شود. در مورد قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این عبارت، موارد زیر قابل ذکر است:

1. نحو: عبارت "ممکن بالذات" شامل یک صفت (ممکن) و یک قید (بالذات) است. برای استفاده صحیح، باید دقت شود که این ترکیب در جملات به درستی به کار رود و مفهوم کامل آن منتقل شود.

2. نوشتار: این عبارت باید به طور کامل و بدون جدا کردن اجزای آن نوشته شود. همچنین، استفاده از آن در متن باید به گونه‌ای باشد که خواننده به راحتی بتواند معنا و مفهوم آن را درک کند.

3. نقل‌قول: در صورتی که از این ترکیب در مکتوبات یا متون دیگر نقل قول می‌شود، باید به درستی به منبع آن اشاره شود و از علائم نگارشی مناسب (مانند گیومه) استفاده شود.

4. معادل‌های فارسی: برای کسانی که ممکن است با مفهوم آن آشنا نباشند، می‌توان معادل‌هایی پیدا کرد که نزدیکی معنایی داشته باشند و توضیحات بیشتر در مورد "ممکن" و "بالذات" ارائه داد.

5. استفاده در متن: وقتی این عبارت در نوشته‌ای به کار می‌رود، باید تبیین شود که منظور از آن چیست و در چه سیاقی از آن استفاده می‌شود.

به طور کلی، کلمه "ممکن بالذات" در مباحث فلسفی و منطقی به کار می‌رود و باید با دقت و درستی در متون علمی یا ادبی مورد استفاده قرار گیرد.