نگار

کلمه "نگار" در زبان فارسی معانی و کاربردهای مختلفی دارد. در اینجا به قواعد نوشتاری و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نوشتن:

   • "نگار" به صورت کامل و بدون هیچ‌گونه تغییر در املای آن نوشته می‌شود.

2. معانی و کاربردها:

   • "نگار" به معنای تصویر، نقاشی، یا خوشنویسی است.
   • همچنین به معنای دوست یا محبوب نیز به کار می‌رود.

3. نکات نگارشی:

   • هنگام استفاده از کلمه "نگار" در متن، اگر به عنوان نام خاص استفاده می‌شود، لازم است آن را با حروف بزرگ آغاز کنید (مانند "نگار" به عنوان نام شخص).
   • اگر "نگار" به مفهوم عمومی یا به عنوان اسم مشترک به کار برود، با حروف کوچک نوشته می‌شود.

4. ترکیبات و عبارات:

   • "نگارگر": به معنای هنرمندی که در ایجاد آثار نگارگری تخصص دارد.
   • "نگارخانه": مکانی برای نمایش آثار هنری.
5. سازگاری با جمله:
   • "نگار" می‌تواند در جملات به عنوان اسم فاعل، مفعول و یا جزء توصیفی به کار برود. برای مثال:
     • "نگار زیبای من تصویر را کشید."
     • "او نگار خود را به نمایش گذاشت."

با توجه به این نکات، می‌توان "نگار" را به درستی و با توجه به معنا و کاربردش در نوشته‌ها به کار برد.