هزار و یک شب

معنی کلمه هزار و یک شب

معنی واژه هزار و یک شب

معنیهزار و یک شب مجموعه‌ای از داستان‌های افسانه‌ای قدیمی هندی ، ایرانی و عربی است که به زبان‌های متعددی منتشر شده‌است.

شروع داستان به نقل از پادشاهی است ساسانی با عنوان شهریار (پادشاه) و روایتگر آن شهرزاد (دختر وزیر) است. اکثر ماجراهای آن در بغداد و ایران می‌گذرد و داستان‌های آن را از ریشهٔ ایرانی دانسته‌اند، که تحت تاثیر آثار هندی و عربی بوده‌است. اینکه داستان‌های هزار و یک شب مشخص و روشن باشند و تعداد آن‌ها دقیقا هزار و یک باشد چندان واقعی به نظر نمی‌رسد. اما داستان‌های زیادی زیر نام هزار و یک شب نوشته شده‌است.

محتویات
پیشینه



سلطان شهرزاد را می‌بخشد
به‌گفته علی‌اصغر حکمت این کتاب پیش از دوره هخامنشی در هند به وجود آمده و قبل از حمله اسکندر به فارسی (پهلوی) ترجمه شده و در قرن سوم هجری زمانی که بغداد مرکز علم و ادب بود از پهلوی به عربی برگردانده شده‌است. اصل پهلوی کتاب ظاهراً از زمانی که به عربی ترجمه شده از میان رفته‌است. او دلیل آنکه کتاب پیش از اسکندر به فارسی درآمده را به مروج‌الذهب مسعودی متوفی به سال ۳۴۶ ه. ق و الفهرست ابن ندیم متوفی به سال ۳۸۵ ه. ق مراجعه می‌دهد و سپس با اشاراتی به مشابهت هزار و یک شب با کتاب استر تورات استدلال می‌کند که هر دو کتاب در یک زمان و پیش از حمله اسکندر نوشته شده‌اند و ریشه واحد دارند. نام ایرانی آن هزار افسان است و وقتی به عربی ترجمه شده، نخست الف خرافه و سپس الف لیله خوانده شده، و چنانکه حکمت می‌گوید در زمان خلفای فاطمی مصر به صورت الف لیلة و لیله (هزار شب و یک شب) در آمده‌است.

در سال ۱۲۵۹ هجری قمری، در زمان محمد شاه به دست عبداللطیف طسوجی به فارسی ترجمه شده (این کتاب دارای ارزش تاریخی است اما در کل یک سوم کتاب اصلی را هم شامل نمی شود.) و میرزا محمد علی سروش اصفهانی اشعاری به فارسی برای داستان‌های آن سروده‌است که تا زمان ناصرالدین شاه ادامه داشته‌است. داستان‌های این کتاب دارای محتوای بسیار بوده از جمله طنز، تعالیم اخلاقی چه بد و چه خوب (بعضی از داستان‌های آن تشویق به عیش و نوش و خوش‌گذرانی می‌نموده برای همین از این حکایات صرف نظر شده‌است ولی در بعضی حکایات هم تشویق به عدالت و ایثار و جوانمردی نموده‌است.)، آداب و سنن ملل مختلف، مشکلات اجتماعی، مسافرت و سیاحت و...

نسخه کنونی فارسی را عبدالطیف طسوجی در زمان محمد شاه و پسرش ناصرالدین شاه به فارسی درآورد و به چاپ سنگی رسید. «هزار و یک شب» نامی است که از زمان ترجمه طسوجی در دوره قاجار در ایران شهرت یافته و نام قدیم آن هزار افسان بوده‌است. چاپ کتاب تا زمان انقلاب اسلامی به همان سیاقی که چاپ کلاله خاور درآمده بود، مشکلی نداشت. بعد از انقلاب هم انتشارات هرمس این کتاب را در سال ۱۳۸۳ منتشر کرد که در ۱۳۸۶ به چاپ دوم رسید.

نخستین ترجمهٔ هزار و یکشب به زبان‌های اروپایی در قرن شانزدهم میلادی به دست آنتوان گالان به فرانسوی درآمد و در سال ۱۷۰۴ میلادی منتشر شد. سر ریچارد برتون نخستین ترجمه انگلیسی این کتاب را در ۱۸۸۵ عرضه کرد. بورخس همه آثارش را مدیون هزار و یک شب می‌دانست و تأثیر آن بر بسیاری از نویسندگان معروف جهان از جمله کسانی چون جیمز جویس انکارناپذیر است.

حکمت برای اصل و نسب هندی کتاب دو دلیل می‌آورد. یکی از آن‌ها قصه‌های تو در تو (حکایت در حکایت) است که در ادبیات هند سابقه دارد و ایرانیان نیز به گفته علامه قزوینی با این شیوه آشنایی داشتند.

شخصیت‌ها

علاالدین
شهرزاد قصه‌گو
محققین هزار ویک شب

در شرق و غرب بسیاری به تحقیق درباره هزارویک شب پرداخته اند. در ایران هم افرادی به این امر مشغول بوده و هستند.

محمدابراهیم اقلیدی (هزار و یک شب - دنیای قصه گویی)
بهرام بیضایی (ریشه یابی درخت کهن)
جلال ستاری (افسون شهرزاد)
نغمه ثمینی (کتاب عشق و شعبده)


منابع

مقاله شاهین خدادادی مقدم در وب‌گاه بی‌بی‌سی فارسی
پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ هزارویک شب موجود است.
نمونه‌ای از قصه‌های هزارویک شب

ن • ب • و
داستان‌ها و افسانه‌های کلاسیک
معروف در سطح بین‌المللی
ارباب حلقه‌ها آلیس در سرزمین عجایب بزبز قندی پری دریایی پی‌پی جوراب‌بلنده پیر گینت پینوکیو تام انگشتی جادوگر شهر از جوجه اردک زشت خانه شکلاتی دخترک کبریت‌فروش راپانزل زیبای خفته سفیدبرفی شنل قرمزی کفش قرمزی کلیله و دمنه کوراوغلی ماجراهای تن‌تن و میلو نی‌نواز هاملین هزار و یک شب بابا لنگ‌دراز جک و لوبیای سحرآمیز

کلاسیک فارسی
ابومسلم‌نامه اسکندرنامه نقالی افسانه شیر سپیدیال امیر ارسلان نامدار چهل‌طوطی خاله سوسکه خاورنامه خروسک پریشان داراب‌نامه طرطوسی داستان فلک‌ناز داستان‌های امیرحمزه داستان‌های حسنک دختر شاه پریان سلیم جواهری سمک عیار سندباد شهر موش‌ها شیرزاد یا ببر و پیرزن عروسک سنگ صبور علاءالدین و چراغ جادو علی‌بابا و چهل دزد بغداد علی‌مردان‌خان عمو زنجیرباف قصه حسین کرد شبستری قصه‌های شاهنامه کدوی قلقله‌زن گرگ بد گنده گنجشکک اشی مشی ماهی سیاه کوچولو نارنج و ترنج نجمان خاکی هزار و یک شب هفت‌لشکر
رده‌های صفحه: ادبیات فارسی اساطیر ایرانی صد کتاب برتر همه زمان‌ها به انتخاب گاردین فرهنگ عراق کتاب‌هاهزار و یک شب
از ویکی پدیا
قس عربی
ألف لیلة ولیلة أو کما تعرف لدى الغرب (بالإنجلیزیة: Arabian Nights) أی اللیالی العربیة هی مجموعة متنوعة من القصص الشعبیة عددها حوالی مائتی قصة یتخللها شعر فی نحو 1420 مقطوعة، ویرجع تاریخها الحدیث عندما ترجمها إلى الفرنسیة المستشرق الفرنسی انطوان جالان عام 1704م، والذی صاغ الکتاب بتصرف کبیر، وصار معظم الکتاب یترجم عنه طوال القرن الثامن عشر وما تلاه. وقد قُلّدت اللیالی بصورة کبیرة وأستعملت فی تألیف القصص وخاصة قصص الأطفال، کما کانت مصدراً لإلهام الکثیر من الرسامین والموسیقیین. وتحتوی قصص ألف لیلة ولیلة على شخصیات أدبیة خیالیة مشهورة منها کعلاء الدین، وعلی بابا والأربعین حرامی و معروف الإسکافی و على زیبق المصرى والسندباد البحری، وبدور فی شهرزاد وشهریار الملک، والشاطر حسن.
أما الحقائق الثابتة حول أصلها، فهی أنها لم تخرج بصورتها الحالیة، وإنما أُلّفت على مراحل وأضیفت إلیها على مر الزمن مجموعات من القصص بعضها له أصول هندیة قدیمة معروفة، وبعضها مأخوذ من أخبار العرب وقصصهم الحدیثة نسبیاً. أما موطن هذه القصص، فقد ثبت أنها تمثل بیئات شتى خیالیة وواقعیة, وأکثر البیئات بروزا هی فی مصر والعراق وسوریا . والقصص بشکلها الحالی یرجح کتابتها فی القرن الرابع عشر المیلادی 1500م. وقد قامت دولة مصر منذ عدة سنوات بإنتاج عمل درامی اذاعی لهذا الکتاب ،اخرجه محمد محمود شعبان بطولة الفنانة زوزو نبیل وعمر الحریری وآخرون.
محتویات
1 أهمیة کتاب ألف لیلة ولیلة
2 البناء القصصی
3 التأثیر
4 مؤلف الکتاب
5 عصر الکتاب واسمه
أهمیة کتاب ألف لیلة ولیلة

حظی کتاب ألف لیلة و لیلة باعتناء الغرب و الشرق على حد سواء, و توفرت منه نسخ عدیدة و طبعات. و قد اصطبغ العالم الغربی فی نظرته إلى المشرق الإسلامی بصبغة هذا الکتاب و فحواه; فقد حرصت السیاسیة الغربیة على تصویر المجتمع الإسلامی بصورة مشوهة فیها الکثیر من التحریف التاریخی, بل هی صورة خارجة عن التاریخ کله, وقد کان للاستشراق دور فی صنع هذه الصورة و مقابلاتها و انعکاساتها.
ولیس التاریخ ما ذکر فی بطون الکتب التی تقص القصص, کما أنه لیس مجرد آثار تدرس و یدبج علیها بضعة أرقام لتصنیف فی المتاحف على أساس هذه الرؤیة المبتورة التی غالبا ما تکون زوایاها غیر واضحة بل ناقصة المعالم و الرؤى, کما أن التاریخ طرف فیه الروایة الصحیحة التی تتحدث عن الأحداث بصورة صحیحة, فیها تناقل الرواة العدول الثقات عن امثالهم حتى منتهى السند.
وهکذا فإن کتاب ألف لیلة و لیلة کتاب أسطوری بکل ما تحمل الکلمة من دلالة فی عصرنا, فهناک قصد ما لکاتب ما من وراء ما جاء فیه من قص و سرد. ففیه کل الأحلام أو الآمال او الحلول أو المفارقات التی تتلاحق فی ذهن الکاتب الذی کتب هذه اللیالی.
و لسنا نعلم شیئا قاطعا یدل أو یشی بمن ألف هذه اللیالی و نظمها , ومهما کان ما یصل إلیه المستنتج المستنبط فإن المهم طبیعة هذا الکتاب و بنیته.
البناء القصصی

التأثیر

من الجلی مدى تأثیر "ألف لیلة ولیلة" فی الأدب الأوروبی، فبعد أن ترجمت هذه الروایة إلى اللغات الأوروبیة وطبعت عدة طبعات منها، اقتبس الکاتب الإیطالی الشهیر "بوکاتشیو " فی کتابه "الأیام العشرة" الکثیر منها. فانتشر الکتاب فی بلدان أوروبا الغربیة، واقتبس منه الکاتب الإنجلیزی "شکسبیر" موضوع مسرحیته "العبرة بالنهایة". وسار "شوسر" على نهج "بوکاتشیو" فکتب "قصص کانتوبوری" على المنوال نفسه.
مؤلف الکتاب



صفحة من النسخة العربیة لکتاب الف لیلة ولیلة وهی أقدم نسخة موجودة إلى الآن من الکتاب.
بالنظر إلى أن العالم الذی تصفه قصص "ألف لیلة ولیلة" عالم مشغول بالسحر والسحرة، صاخب إلى أبلغ درجات الصخب والهوس والعربدة، ماجن إلى آخر حد، مجنون مفتون، نابض بالحیاة والخلق والحکمة والطرب، مال بعض النقاد إلى أن واضع هذا الکتاب لیس فرداً واحداً. والحجة على ذلک من صلب الکتاب أن العوالم المحکیة فیه، والمجتمعات الموصوفة، والمعتقدات المذکورة، کل ذلک شدید الاختلاف، مما یقوی الاعتقاد أن مؤلفها أکثر من واحد، وأن تألیفها ممتد فی الزمان. ویحتوی الکتاب على حکایات عدیدة نسبت إلى مصر و القاهرة و الإسکندریة و الهند وبلاد فارس وحکایات تنسب إلى بغداد والکوفة والبصرة.
أصبحت حکایات ألف لیلة ولیلة رمزا حقیقیا أصیلا لمدینة بغداد، بغداد المجد والعظمة، وقد توافد المئات من المفکرین والشعراء والکتاب على مدینة بغداد منذ مطلع القرن العشرین حتى بدایة الغزو الأمریکی للعراق، وقاموا بتالیف العدید من الکتب والروایات والقصص التی تربط بین هذه الحکایات وعظمة مدینة بغداد وتاریخ العراق الهائل الغنی. وقد کان شارع أبی نواس فی بغداد هو الرمز التصویری لهذه القصص والحکایات حتى إن المطربة الأسترالیة الشهیرة تینا ارینا قد ذکرت مجد بغداد وربطتها بتاریخ شهرزاد وألف لیلة ولیلة فی أغنیتها المشهروة "اسمی بغداد" (Je mappelle Bagdad)، وقد غنتها باللغة الفرنسیة وحققت نجاحا هائلا فی الفن الغنائی فی عام 2005 وما تلاه.
وقد کتب محسن مهدی فی مقدمة طبعة ا. ی. بریل عام 1984 أنه "بعد أن انتقلت نسخة الکتاب الخطیة بین مصر والشام مدة تزید على أربعة قرون من الزمن، وترجم من نسخ خطیة إلى اللغة الترکیة والفرنسیة والإنجلیزیة، وظهرت منه مقتطفات مطبوعة فی إنجلترا فی نهایة القرن الثامن عشر من المیلاد، طبع الکتاب لأول مرة فی کلکتا فی الهند فی جزئین، فی المطبعة الهندوستانیة برعایة کلیة فورت ولیم - الجزء الأول بعنوان "حکایات مائة لیلة من ألف لیلة ولیلة" عام 1814 م، والجزء الثانی بعنوان "المجلد الثانی من کتاب ألف لیلة ولیلة یشتمل على حکایات مائة لیلة وأخبار السندباد مع الهندباد" عام 1818 م - نشره الشیخ أحمد بن محمود شیروانی الیمانی أحد أعضاء هیئة التدریس فی قسم اللغة العربیة فی الکلیة المذکورة. وقد اقتصر الناشر على وضع مقدمة موجزة باللغة الفارسیة ذات الأسلوب الهندی فی أول کل واحد من الجزئین هذا نصها وترجمتها:
"لا یخفى أن مؤلف ألف لیلة ولیلة شخص عربی اللسان من أهل مصرأوالعراق. وکان غرضه من تألیف هذا الکتاب أن یقرأه من یرغب فی أن یتحدث بالعربیة فتحصل له من قرائته طلاقة فی اللسان عند التحدث بها. ولهذا کتب بعبارات سهلة کما یتحدث بها العرب، مستعملاً فی بعض المواضع ألفاظًا ملحونة بحسب کلام العرب الدارج. ولذلک فلا یظن من یتصفح هذا الکتاب ویجد ألفاظًا ملحونة فی مواضع منه أنها غفلة من المصحح، وإنما وضعت عمدًا تلک الألفاظ التی قصد المؤلف استعمالها کما هی."
وإن کان محسن مهدی یرجع ما یصفه الشیخ شیروانی بالألفاظ الملحونة إلى التعدیلات التی قام الأخیر بها "کما اشتهى وکما أملاه طبعه اللغوی وذوقه الأدبی" وهی إشارة من محسن مهدی أن النسخة الأصلیة قد مرت بأطوار من التعدیلات على مر الناشرین.
عصر الکتاب واسمه

یغلب الظن أن الصیغة النهائیة من هذا الکتاب وضعت بین القرنین الثالث عشر والرابع عشر؛ إلا أنه معروف من قدیم، وعلى وجه الدقة من عهد المؤرخ العربی الشهیر: علی بن الحسین المسعودی. ففی کتابه "مروج الذهب ومعادن الجوهر" (فی فصل عنوانه: "ذکر الأخبار عن بیوت النیران وغیرها") ذکر ما روی عن إرم ذات العماد، وقال: "وقد ذکر کثیر من الناس ممن له معرفة بأخبارهم (یعنی بنی أمیة) أن هذه أخبار موضوعة مزخرفة مصنوعة، نظمها من تقرب إلى الملوک بروایتها، وصال على أهل عصره بحفظها والمذاکرة بها، وأن سبیلها سبیل الکتب المنقولة إلینا والمترجمة لنا من الفارسیة والهندیة والرومیة (یعنی الیونانیة)، وسبیل تألیفها مما ذکرنا مثل کتاب هزار أفسانة، وتفسیر ذلک من الفارسیة إلى العربیة: ألف خرافة؛ والخرافة بالفارسیة یقال لها أفسانة؛ والناس یسمون هذا الکتاب ألف لیلة ولیلة، وهو خبر الملک والوزیر وابنته وجاریتها، وهما شیرزاد ودینازاد، ومثل کتاب فرزة وسیماس وما فیه من أخبار ملوک الهند والوزراء، ومثل کتاب السندباد، وغیرها من الکتب فی هذا المعنى". وفی ما ذکره المسعودی فوائد: منها أن "ألف لیلة ولیلة" کان معروفا فی عهده (فی القرن الرابع للهجرة، العاشر للمیلاد، وقد صرح هو نفسه فی کتابه أنه ألفه سنة 332 / 943-944)، وأن قصة السندباد لم تکن من أصل الکتاب بل کانت قصة مفردة برأسها، وإنما ألحقها بالکتاب جالان، مترجمه الأول إلى الفرنسیة، وأن أصل القصص الواردة فی "ألف لیلة" هندی وفارسی، إلا أنها مع مرور الزمان وتعاقب الزیادات علیها غلب علیها الطابع العربی، بل به عرفها الأوربیون. وتبدأ اللیالی بقصة الملک شهریار الذی یعلم بخیانة زوجتهِ لهُ فیأمر بقتلها وقطع رأسها، وأن ینذر على أن یتزوج کل لیلة فتاة من مدینته ویقطع رأسها فی الصباح أنتقاماً من النساء. حتى أتى یوم لم یجد فیه الملک من یتزوجها فیعلم أن وزیره لدیهِ بنت نابغة اسمها شهرزاد فقرر أن یتزوجها وتقبل هی بذلک. وتطلب شهرزاد من أختها دنیازاد أن تاتی إلى بیت الملک وتطلب من أختها أن تقص علیها وعلى الملک قصة أخیرة قبل موتها فی صباح ذلک الیوم فتفعل أختها دنیازاد ما طلب منها. فی تلک اللیلة قصت علیهم شهرزاد قصة لم تنهها وطلبت من الملک أنه لو أبقاها حیة فستقص علیه بقیة القصة فی اللیلة التالیة. وهکذا بدات شهرزاد فی سرد قصص مترابطة بحیث تکمل کل قصة فی اللیلة التی تلیها حتى وصلت بهم اللیالی ألف ولیلة واحدة. فوقع الملک فی حبها وأبقاها زوجة لهُ وتاب عن قتل الفتیات وأحتفلت مدینة الملک بذلک لمدة ثلاثة أیام. إن"الف لیلة ولیلة" لیس مجرد کتاب حکایات, إنه عالم أسطوری ساحر، ملیء بالحکایات الجمیلة والحوادث العجیبة والقصص الممتعة والمغامرات الغریبة. عالم یعبره القارئ بمرکبه الروحی من رحلة من أجمل رحلات الاستمتاع النفسی ینتهی منها مفتوناً، مأخوذاً بصور الجمال الباهرة والأحداث المتداخلة والسرد العفوی أحیانا. وهی بالإضافة إلى ذلک، إنجاز أدبی ضخم قدره الغربیون فترجموهُ إلى لغاتهم، وأمعنوا فیه دراسة وتحلیلاً. حتى تحولت اللیالی إلى وحی لفنانین کثیرین أخصبت خیالهم إلى حد الابداع، فظهر ذلک فی أعمالهم الروائیة والمسرحیة والشعریة والموسیقیة وغیرها. "ألف لیلة ولیلة" جدیرة بالدخول إلى کل بیت لیقرأها الآباء والأبناء وکل من یبحث عن الخیال والجمال والثقافة.

یوجد فی ویکی مصدر نص أصلی یتعلق بهذا المقال: ألف لیلة ولیلة
هناک المزید من الصور والملفات فی ویکیمیدیا کومنز حول: ألف لیلة ولیلة
تصنیفات: میثولوجیا عربیة قدیمةألف لیلة ولیلةقصصکتبحکایاتتراث عراقینصوص مترجمة للعربیةشخصیات من ألف لیلة ولیلة
قس مصری
الف لیله و لیله دى مجموعه من الحوادیت منتشرة بلغات کتیره جدا، ومش معروف الحوادیت دى بدت امتى او فین بالظبط. ألف لیله و لیله ماکانش الإسم الاصلى للکتاب ده. الکتاب بدا کحوادیت بیحکیها الحکواتیه اللى ما کانوش عارفین ان الحوادیت حاتتجمع فى کتاب واحد اسمه الف لیله و لیله. و لا حتى عدد الحوادیت اللى فى الکتاب ده 1001 حدوته. فى الأول الکتاب ده کان اسمه "الف خرافه" و بعدین بقى اسمه "الف لیله"، و ما حدش یعرف لیه الاسم اتغیر أو لیه اتسمى بعد کده الف لیله و لیله، لکن من المفترض ان ده حصل عشان الحوادیت تتلائم مع اسطورة شهرزاد اللى قعدت تحکى کل لیله حکایه لشهریار.

نصوص حکایات الف لیله و لیله ملیانه کلام بـ المصرى و أمثال شعبیه مصریه صمیمه و بتظهر فیها البیئه المصریه و أسواق القاهرة و اسکندریة بطریقه واقعیه عن أى مکان أو بلد تانیه بتظهر فیها، و حتى الحکایات اللى حوداثها بتجرى بره مصر فیها ما یوحى بإنها من خیال مصرى. و ده خلا کتیر من العلما و الباحثین یرجحوا إن أصل ألف لیله و لیله مصرى، رسمها نفس الخیال الشعبى المصرى اللى خلق سیرة الظاهر بیبرس و سیرة سیف بن ذى یزن.

بیرجح العلما و المؤرخین انها اتکتبت بشکلها الحالى فى القاهره فى مصر من حوالى سنة 1450 ، و بیأکد الدکتور عفیف نایف حاطوم محقق کتاب الف لیله و لیله إن اصل کتاب الف لیله و لیله مصرى ألفه کاتب مصرى ، و ده کمان اللى بیرجحه المؤرخ و المستشرق الکبیر ادوارد لین Edward Lean مترجم الف لیله و لیله للانجلیزى اللى قال فى مقدمة الترجمه الانجلیزیه لحوادیت الف لیله و لیلة (1839)، إن اللى کتبها کان کاتب مصرى، و کتبها فى نهایات العصر المملوکى وبدایات العصر العثمانلى ما بین سنة 1475 و سنة 1529. و بیأکد المؤرخ و الباحث الأمریکى الکبیر هارولد لام Harold Lamb إن هارون الرشید اللى بیظهر فى الف لیله و لیله عباره عن تحریف و انه فى الأصل الظاهر بیبرس سلطان مصر. بتظهر فى الف لیله ولیله اسامى موجوده فى سیرة الظاهر بیبرس زى "حبظلم بظاظا" اللى ظهر فى حکایة "علاء الدین مع زبیده العودیه" و اللى لیه نفس الصفات فى الکتابین، و بتظهر عبارات و ألفاظ موجوده فى کتب مؤرخین مصر فى العصور الوسطى و حتى کلام جه على لسان سلاطین مصر فى العصر المملوکى.

الأکید و الواضح لکل الباحثین و المؤرخین إن الف لیله و لیله على الأقل فیها جزء اتکتب فى مصر و اتضاف لیها فى عصر الدوله المملوکیه ، اللى خرجت فیه کمان سیرة الظاهر بیبرس و کتب فطاحل التأریخ زى المقریزى و ابن تغرى و ابن إیاس و غیرهم. المؤرخ و المستشرق الالمانى اوجست مولر August Müller قدر یحدد جزء کبیر من الف لیله و لیله اتکتب فى مصر



المحتویات
1 الطبعات
2 حکایات
3 فهرست وملحوظات
4 مراجع
الطبعات

اول طبعه للمخطوط المصرى کانت "طبعه بولاق الأولى" اللى صدرت سنة 1835 و تبعتها طبعة بولاق التانیه بعدها بتمانیه و عشرین سنه، الطبعتین دول بیعتبروا أصل کل الطبعات الشرقیه اللى صدرت بعد کده. ما بین سنة 1888 و 1890 اصدرت مطبعة الأباء الیسوعیین الکتاب فى خمس مجلدات بعد ما حذفت منه کلام اعتبرته مش مناسب. و اتبعتت النسخه المصریه للهند و اتطبعت فى کلکتا فى اربع مجلدات بین سنة 1839 و سنة 1842 و اتسمت الطبعه دى "طبعة کلکتا" أو "طبعة کلکتا الکامله" و بعدین اطبعت کمان فى بومباى و صدرت فى اربع مجلدات .

الف لیله و لیله کانت موضوع رسالة الدکتوراه بتاعة الدکتوره سهیر القلماوى بإشراف طه حسین.

حکایات

بتتکون الف لیله و لیله من حکایات کتیره بتبدأ کل حکایه او تکمله لحکایه بقول شهرزاد للملک شهریار "بلغنى أیها الملک السعید". فیه قصص قصیره و فیه قصص طویله من القصص الصغیره قصة "حکایة اللص و والى الاسکندریة" و "حکایة الملک الناصر و الولاه الثلاثه" و "حکایة علاء الدین أبى الشامات" ابن شاه بندر تجار مصر. و من اشهر حکایات الف لیله و لیله "حکایة الاسکافى معروف" اللى کان جزماتى فى مصر المحروسه، و "ابو قیر و ابو صیر" و "على بابا" و "السندباد البحرى" و "علاء الدین" و "على زیبق المصرى".

اترجمت حکایات الف لیله و لیله بتصرف للفرنساوى عن طریق المستشرق انطوان جالان (1704 - 1717) و ظهرت فى اتناشر جزء، و اترجمت عن ترجمته للغات أوروبیه تانیه بطریقه مستمره فى القرن 18، و کان أهم اللى ترجموها سیر ریتشارد بیرتون، و ولیام لین، و ج. مردروس، و اتقلدت کتیر فى قصص الأطفال و المسرحیات و الهمت رسامین و موسیقیین کتار. فولتیر کان من الادبا الکبار اللى اتاثروا بألف لیله ولیله و قراها اربعتاشر مره .

فهرست وملحوظات

↑ W.R. Benet, p.44
↑ حاطوم 1/3
↑ طه عبد الرؤوف 1/8
↑ Britannica p.976/IX
↑ حاطوم 1/4
↑ حاطوم 1/8
مراجع

أحمد نظمی، (أستاذ مساعد بقسم الدراسات العربیة والاسلامیة - جامعة وارسو)،الحکایات ذات الأصول المصریة فی ألف لیلة، بحث للجمعیه االبولندیه المصریه 2008.
قاسم عبده قاسم (دکتور): بین التاریخ و الفولکلور، عین للدراسات الانسانیة و الاجتماعیة، القاهرة
عفیف نایف حاطوم (دکتور استاذ بکلیة الاداب - الجامعه اللبنانیه)، الف لیله و لیله،الطبعه الأصلیه الکامله، دار صادر، بیروت 2008.
طه عبد الرؤوف سعد،الف لیله و لیله، مقدمة، مکتبة زهران، القاهره 1999
الموسوعة الثقافیة، مؤسسة فرانکلین للطباعة والنشر، القاهرة -نیویورک
Lamb, Harold. The Crusades. Garden City Publishing, 1934
Sallis, Eva. Sheherazade through the looking glass: the metamorphosis of the Thousand and One Nights, 1999
Benet, W.R.: The Reader Encyclopedia, j. W. Arrowsmith, Bristol 1977
The New Encyclopædia Britannica, Micropædia,H.H. Berton Publisher,1973-1974
فیه فایلات فى تصانیف ویکیمیدیا کومونز عن:
الف لیله و لیله
تصانیف: ادب کتب ادب شعبى مصرى ادب مصرى اساطیر
قس آذربایجانی
Min bir gecə - Yaxın Şərq xalqlarının min illərdən bəri yaratdıqları və çoxsaylı müəllif, tərcüməçi və tətqiqatçılar tərəfindən toplanmış nağıllar toplusu.
Orijinal əlyazmasının heç vaxt tapılmamasına baxmayaraq bu nağıllar toplusunun bizim eranın 800-900-cü illərinə aid olduğu söylənilir. Nağıllar bir qayda olaraq Şəhrizadə tərəfindən əri və şahı Şəhriyara min bir gecəlik zaman müddətində nəql edilir.
Şəhriyar arvadlarından birinin xəyanətindən dərin sarsılır və yer üzünün bütün qadinlarını da etibarsız elan edir. O qadınlardan özünəməxsus şəkildə qisas alır. Belə ki evləndiyi qadını hər gecənin səhərində qətlə yetirir. Növbə vəzirin gözəl və ağıllı qızı Şəhrizadəyə çatır. Ağıllı Şəhrizadə şahının niyyətini gözəl anlayır və evləndikləri gecə şaha maraqlı bir nağıl danışır, lakin onu səhərə yaxın ən maraqlı yerində yarımçıq bitirir. Beləliklə, hər gecə şaha bir yeni nağıl söyləyən Şəhrizadə hər nağılı belecə tamamlamamış halda bitirir və hər yarımçıq nağılı ilə həyatını xilas edir. Əhvalat bu minvalla düz 1001 gecə davam edir və yekunda Şəhrizad şahın qəzəbindən həmişəlik qurtula bilir.
"Min bir gecə" - dünya sərvətidir

Şərq xalqlarının "Min bir gecə" nağıllarındakı müdrikliyi və fantaziyaları, süjetlərin, simvolların, alleqoriyaların rəngarəng müəmmalı olması musiqiçiləri dəfələrlə müxtəlif janr və formalı əsərlər yaratmağa sövq etmişdir. Etik və estetik təsir gücünə malik dolğun və incə poetik obrazları ilə müxtəlif yaşlı oxucuları sehrli aləmilə ovsunlayan Şəhrizadın nağılları dünya sərvətinə çevrilmişdir.
"Min bir gecə" baleti

"Min bir gecə" nağıllarında ilham alan azərbaycanın görkəmli bəstəkarlarından Fikrət Əmirov dünyada şöhrət qazanmış eyni adlı baletin müəllifidir. Balet ilk dəfə 1979-cu ildə M.F. Axundov adına Opera və Balet Teatrında göstərilmişdir.
Fikrət Əmirov "Min bir gecə" nağıllarının mövzusuna elə bir zamanda müraciət etmişdir ki, artıq dünya dinləyiciləri Rimski-Korsakovun "Şəhrizadə"si kimi dahiyanə simfonik süitası ilə tanış idilər. Tanınmış musiqişünas Pavel Xuçuanın sözləri ilə desək, bu süjetə müraciət etmək istəyən bəstəkardan "böyük yaradıcılıq cəsarəti, yüksək peşəkarlıq, ustalıq və zəngin Şərq musiqisinin incə təbii hisslərinə malik olmaq tələb edilirdi".
Mənbə

↑ "Min bir gecə" baleti
Bu məqalənin azərbaycan dili əlifbasının ərəb qrafikası ilə qarşılığı vardır. Bax: مین بیر گئجه
Kateqoriya: Ərəb ədəbiyyatı
قس انگلیسی
One Thousand and One Nights (Arabic: کتاب ألف لیلة ولیلة‎ Kitāb alf laylah wa-laylah) is a collection of Middle Eastern and South Asian stories and folk tales compiled in Arabic during the Islamic Golden Age. It is often known in English as the Arabian Nights, from the first English language edition (1706), which rendered the title as The Arabian Nights Entertainment.
The work was collected over many centuries by various authors, translators and scholars across the Middle East, Central Asia and North Africa. The tales themselves trace their roots back to ancient and medieval Arabic, Persian, Indian, Turkish, Egyptian and Mesopotamian folklore and literature. In particular, many tales were originally folk stories from the Caliphate era, while others, especially the frame story, are most probably drawn from the Pahlavi Persian work Hazār Afsān (Persian: هزار افسان‎, lit. A Thousand Tales) which in turn relied partly on Indian elements.
What is common throughout all the editions of the Nights is the initial frame story of the ruler Shahryār (from Persian: شهریار‎, meaning "king" or "sovereign") and his wife Scheherazade (from Persian: شهرزاد‎, possibly meaning "of noble lineage") and the framing device incorporated throughout the tales themselves. The stories proceed from this original tale; some are framed within other tales, while others begin and end of their own accord. Some editions contain only a few hundred nights, while others include 1,001 or more.
Some of the stories of The Nights, particularly "Aladdins Wonderful Lamp", "Ali Baba and the Forty Thieves" and "The Seven Voyages of Sinbad the Sailor", while almost certainly genuine Middle-Eastern folk tales, were not part of The Nights in Arabic versions, but were interpolated into the collection by Antoine Galland and other European translators. The innovative and rich poetry and poetic speeches, chants, songs, lamentations, hymns, beseeching, praising, pleading, riddles and annotations provided by Scheherazade or her story characters are unique to the Arabic version of the book. Some are as short as one line, while others go for tens of lines.
Contents
Synopsis

See also: List of stories within One Thousand and One Nights and List of characters within One Thousand and One Nights

Queen Scheherazade tells her stories to King Shahryār.
The main frame story concerns a Persian king and his new bride. He is shocked to discover that his brothers wife is unfaithful; discovering his own wifes infidelity has been even more flagrant, he has her executed: but in his bitterness and grief decides that all women are the same. The king, Shahryar, begins to marry a succession of virgins only to execute each one the next morning, before she has a chance to dishonour him. Eventually the vizier, whose duty it is to provide them, cannot find any more virgins. Scheherazade, the viziers daughter, offers herself as the next bride and her father reluctantly agrees. On the night of their marriage, Scheherazade begins to tell the king a tale, but does not end it. The king is thus forced to postpone her execution in order to hear the conclusion. The next night, as soon as she finishes the tale, she begins (and only begins) a new one, and the king, eager to hear the conclusion, postpones her execution once again. So it goes on for 1,001 nights.
The tales vary widely: they include historical tales, love stories, tragedies, comedies, poems, burlesques and various forms of erotica. Numerous stories depict Jinns, Ghouls, Apes, sorcerers, magicians, and legendary places, which are often intermingled with real people and geography, not always rationally; common protagonists include the historical Abbasid caliph Harun al-Rashid, his Grand Vizier, Jafar al-Barmaki, and his alleged court poet Abu Nuwas, despite the fact that these figures lived some 200 years after the fall of the Sassanid Empire in which the frame tale of Scheherazade is set. Sometimes a character in Scheherazades tale will begin telling other characters a story of his own, and that story may have another one told within it, resulting in a richly layered narrative texture.


A manuscript of the One Thousand and One Nights
The different versions have different individually detailed endings (in some Scheherazade asks for a pardon, in some the king sees their children and decides not to execute his wife, in some other things happen that make the king distracted) but they all end with the king giving his wife a pardon and sparing her life.
The narrators standards for what constitutes a cliffhanger seem broader than in modern literature. While in many cases a story is cut off with the hero in danger of losing his life or another kind of deep trouble, in some parts of the full text Scheherazade stops her narration in the middle of an exposition of abstract philosophical principles or complex points of Islamic philosophy, and in one case during a detailed description of human anatomy according to Galen—and in all these cases turns out to be justified in her belief that the kings curiosity about the sequel would buy her another day of life.
History: versions and translations



Princess Dunyazade.
The history of the Nights is extremely complex and modern scholars have made many attempts to untangle the story of how the collection as it currently exists came about. Robert Irwin summarises their findings: "In the 1880s and 1890s a lot of work was done on the Nights by scholar Zotenberg and others, in the course of which a consensus view of the history of the text emerged. Most scholars agreed that the Nights was a composite work and that the earliest tales in it came from India and Persia. At some time, probably in the early 8th century, these tales were translated into Arabic under the title Alf Layla, or The Thousand Nights. This collection then formed the basis of The Thousand and One Nights. The original core of stories was quite small. Then, in Iraq in the ninth or tenth century, this original core had Arab stories added to it – among them some tales about the Caliph Harun al-Rashid. Also, perhaps from the tenth century onwards, previously independent sagas and story cycles were added to the compilation Then, from the thirteenth century onwards, a further layer of stories was added in Syria and Egypt, many of these showing a preoccupation with sex, magic or low life. In the early modern period yet more stories were added to the Egyptian collections so as to swell the bulk of the text sufficiently to bring its length up to the full 1,001 nights of storytelling promised by the book’s title."
Speculation about Indian origins
Some scholars have seen an ultimate Indian origin for the Nights. The collection makes use of devices found in Sanskrit literature such as frame stories and animal fables. Indian folklore is represented in the Nights by certain animal stories, which reflect influence from ancient Sanskrit fables. The influence of the Panchatantra and Baital Pachisi is particularly notable. The Jataka Tales are a collection of 547 Buddhist stories, which are for the most part moral stories with an ethical purpose. The Tale of the Bull and the Ass and the linked Tale of the Merchant and his Wife are found in the frame stories of both the Jataka and the Nights.


A page from Kelileh va Demneh dated 1429, from Herat, a Persian translation of the Panchatantra – depicts the manipulative jackal-vizier, Dimna, trying to lead his lion-king into war.
Persian prototype: Hazār Afsān
The earliest mentions of the Nights refer to it as an Arabic translation from a Persian book, Hazār Afsān (or Afsaneh or Afsana), meaning "The Thousand Stories". In the 10th century Ibn al-Nadim compiled a catalogue of books (the "Fihrist") in Baghdad. He noted that the Sassanid kings of Iran enjoyed "evening tales and fables". Al-Nadim then writes about the Persian Hazār Afsān, explaining the frame story it employs: a bloodthirsty king kills off a succession of wives after their wedding night; finally one concubine had the intelligence to save herself by telling him a story every evening, leaving each tale unfinished until the next night so that the king would delay her execution. In the same century Al-Masudi also refers to the Hazār Afsān, saying the Arabic translation is called Alf Khurafa ("A Thousand Entertaining Tales") but is generally known as Alf Layla ("A Thousand Nights"). He mentions the characters Shirazd (Scheherazade) and Dinazad. No physical evidence of the Hazār Afsān has survived so its exact relationship with the existing later Arabic versions remains a mystery. However, in the mid-20th century the scholar Nabia Abbott found a document with a few lines of an Arabic work with the title The Book of the Tale of a Thousand Nights, dating from the ninth century. This is the earliest surviving fragment of the Nights.
The Scheherezade frame story of the Nights as it now exists was taken from the Persian prototype. Several other tales have Persian origins, although it is unclear how they entered the collection. They include the cycle of "King Jaliad and his Wazir Shimas" and "The Ten Wazirs or the History of King Azadbakht and his Son" (derived from the seventh-century Persian Bakhtiyarnama).
Arabic versions


The story of Princess Parizade and the Magic Tree.
The first reference to the Arabic version under its full title The One Thousand and One Nights appears in Cairo in the 12th century. Professor Dwight Reynolds describes the subsequent transformations of the Arabic version: "Some of the earlier Persian tales may have survived within the Arabic tradition altered such that Arabic Muslim names and new locations were substituted for pre-Islamic Persian ones, but it is also clear that whole cycles of Arabic tales were eventually added to the collection and apparently replaced most of the Persian materials. One such cycle of Arabic tales centres around a small group of historical figures from 9th-century Baghdad, including the caliph Harun al-Rashid (died 809), his vizier Jafar al-Barmaki (d.803) and the licentious poet Abu Nuwas (d. c. 813). Another cluster is a body of stories from late medieval Cairo in which are mentioned persons and places that date to as late as the thirteenth and fourteenth centuries."
Two main Arabic manuscript traditions of the Nights are known: the Syrian and the Egyptian. The Syrian tradition includes the oldest manuscripts; these versions are also much shorter and include fewer tales. It is represented in print by the so-called Calcutta I (1814–1818) and most notably by the Leiden edition (1984), which is based above all on the Galland manuscript. It is believed to be the purest expression of the style of the mediaeval Arabian Nights.
Texts of the Egyptian tradition emerge later and contain many more tales of much more varied content; a much larger number of originally independent tales have been incorporated into the collection over the centuries, most of them after the Galland manuscript was written, and were being included as late as in the 18th and 19th centuries, perhaps in order to attain the eponymous number of 1001 nights. The final product of this tradition, the so-called Zotenberg Egyptian Recension, does contain 1001 nights and is reflected in print, with slight variations, by the editions known as the Bulaq (1835) and the Macnaghten or Calcutta II (1839–1842).
All extant substantial versions of both recensions share a small common core of tales, namely:
The Merchant and the Demon.
The Fisherman and the Jinni.
The Story of the Porter and the Three Ladies.
The Hunchback cycle.
The Story of the Three Apples, enframing the Story of Nur al-Din and Shams al-Din
The Story of Nur al-Din Ali and Anis al-Jalis
The Story of Ali Ibn Baqqar and Shams al-Nahar, and
The Story of Qamar al-Zaman.
The texts of the Syrian recension dont contain much beside that core. It is debated which of the Arabic recensions is more "authentic" and closer to the original: the Egyptian ones have been modified more extensively and more recently, and scholars such as Muhsin Mahdi have suspected that this may have been caused in part by European demand for a "complete version"; but it appears that this type of modification has been common throughout the history of the collection, and independent tales have always been added to it.
Modern translations
The first European version (1704–1717) was translated into French by Antoine Galland from an Arabic text of the Syrian recension and other sources. This 12-volume book, Les Mille et une nuits, contes arabes traduits en français ("Thousand and one nights, Arab stories translated into French"), included stories that were not in the original Arabic manuscript. "Aladdins Lamp" and "Ali Baba and the Forty Thieves" appeared first in Gallands translation and cannot be found in any of the original manuscripts. He wrote that he heard them from a Syrian Christian storyteller from Aleppo, a Maronite scholar whom he called "Hanna Diab." Gallands version of the Nights was immensely popular throughout Europe, and later versions were issued by Gallands publisher using Gallands name without his consent.
As scholars were looking for the presumed "complete" and "original" form of the Nights, they naturally turned to the more voluminous texts of the Egyptian recension, which soon came to be viewed as the "standard version". The first translations of this kind, such as that of Edward Lane (1840, 1859), were bowdlerized. Unabridged and unexpurgated translations were made, first by John Payne, under the title The Book of the Thousand Nights and One Night (1882, nine volumes), and then by Sir Richard Francis Burton, entitled The Book of the Thousand Nights and a Night (1885, ten volumes) – the latter was, according to some assessments, partially based on the former, leading to charges of plagiarism. In view of the sexual imagery in the source texts (which Burton even emphasized further, especially by adding extensive footnotes and appendices on Oriental sexual mores) and the strict Victorian laws on obscene material, both of these translations were printed as private editions for subscribers only, rather than published in the usual manner. Burtons original 10 volumes were followed by a further six entitled The Supplemental Nights to the Thousand Nights and a Night, which were printed between 1886 and 1888. It has, however, been criticized for its "archaic language and extravagant idiom" and "obsessive focus on sexuality" (and has even been called an "eccentric ego-trip" and a "highly personal reworking of the text").
Later versions of the Nights include that of the French doctor J. C. Mardrus, issued from 1898 to 1904. It was translated into English by Powys Mathers, and issued in 1923. Like Paynes and Burtons texts, it is based on the Egyptian recension and retains the erotic material, indeed expanding on it, but it has been criticized for inaccuracy.
A notable recent version, which reverts to the Syrian recension, is a critical edition based on the 14th or 15th century Syrian manuscript in the Bibliothèque Nationale, originally used by Galland. This version, known as the Leiden text, was compiled in Arabic by Muhsin Mahdi (1984) and rendered into English by Husain Haddawy (1990). Mahdi argued that this version is the earliest extant one (a view that is largely accepted today) and that it reflects most closely a "definitive" coherent text ancestral to all others that he believed to have existed during the Mamluk period (a view that remains contentious). Still, even scholars who deny this version the exclusive status of "the only real Arabian Nights" recognize it as being the best source on the original style and linguistic form of the mediaeval work and praise the Haddawy translation as "very readable" and "strongly recommended for anyone who wishes to taste the authentic flavour of those tales". An additional second volume of Arabian nights translated by Haddawy, composed of popular tales not present in the Leiden edition, was published in 1995.
In 2008 a new English translation was published by Penguin Classics in three volumes. It is translated by Malcolm C. Lyons and Ursula Lyons with introduction and annotations by Robert Irwin. This is the first complete translation of the Macnaghten or Calcutta II edition (Egyptian recension) since Sir Richard Burton. It contains, in addition to the standard text of 1001 Nights, the so-called "orphan stories" of Aladdin and Ali Baba as well as an alternative ending to The seventh journey of Sindbad from Antoine Gallands original French. As the translator himself notes in his preface to the three volumes, "o attempt has been made to superimpose on the translation changes that would be needed to rectify ... accretions, ... repetitions, non sequiturs and confusions that mark the present text," and the work is a "representation of what is primarily oral literature, appealing to the ear rather than the eye." The Lyons translation includes all the poetry, omitted in some translations, but does not attempt to reproduce in English the internal rhyming of some prose sections of the original Arabic.
Timeline


Arabic Manuscript of The Thousand and One Nights dating back to the 1300s
Scholars have assembled a timeline concerning the publication history of The Nights:
One of the oldest Arabic manuscript fragments from Syria (a few handwritten pages) dating to the early 9th century. Discovered by scholar Nabia Abbott in 1948, it bears the title Kitab Hadith Alf Layla ("The Book of the Tale of the Thousand Nights") and the first few lines of the book in which Dinazad asks Shirazad (Scheherazade) to tell him stories.
10th century – Mention of Hazar Afsan in Ibn al-Nadims "Fihrist" (Catalogue of books) in Baghdad. He attributes a pre-Islamic Sassanian Persian origin to the collection and refers to the frame story of Scheherazade telling stories over a thousand nights to save her life. However, according to al-Nadim, the book contains only 200 stories. Curiously, al-Nadim also writes disparagingly of the collections literary quality, observing that "it is truly a coarse book, without warmth in the telling".
10th century – Reference to The Thousand Nights, an Arabic translation of the Persian Hazar Afsan ("Thousand Stories"), in Muruj Al-Dhahab (The Meadows of Gold) by Al-Masudi.
11th century – Mention of The Nights by Qatran Tabrizi in the following couplet in Persian:
هزار ره صفت هفت خوان و رویین دژ
فرو شنیدم و خواندم من از هزار افسان
A thousand times, accounts of Rouyin Dezh and Haft Khān
I heard and read from Hezār Afsān (literally Thousand Fables)needed
12th century; - A document from Cairo refers to a Jewish bookseller lending a copy of The Thousand and One Nights (this is the first appearance of the final form of the title).
14th century – Existing Syrian manuscript in the Bibliothèque Nationale in Paris (contains about 300 tales).
1704 – Antoine Gallands French translation is the first European version of The Nights. Later volumes were introduced using Gallands name though the stories were written by unknown persons at the behest of the publisher wanting to capitalize on the popularity of the collection.
1706 – An anonymously translated version in English appears in Europe dubbed the "Grub Street" version. This is entitled The Arabian Nights Entertainment - the first known use of the common English title of the work.
1775 – Egyptian version of The Nights called "ZER" (Hermann Zotenbergs Egyptian Recension) with 200 tales (no surviving edition exists).
1814 – Calcutta I, the earliest existing Arabic printed version, is published by the British East India Company. A second volume was released in 1818. Both had 100 tales each.
Early 19th century: Modern Persian translations of the text are made, variously under the title Alf leile va leile, Hezār-o yek šab (هزار و یک شب), or, in distorted Arabic, Alf al-leil. One early extant version is that illustrated by Sani al-Molk (1814–1866) for Mohammad Shah Qajar.
1825–1838 – The Breslau/Habicht edition is published in Arabic in 8 volumes. Christian Maxmilian Habicht (born in Breslau, Kingdom of Prussia, 1775) collaborated with the Tunisian Murad Al-Najjar and created this edition containing 1001 stories. Using versions of The Nights, tales from Al-Najjar, and other stories from unknown origins Habicht published his version in Arabic and German.
1842–1843 – Four additional volumes by Habicht.
1835 Bulaq version – These two volumes, printed by the Egyptian government, are the oldest printed (by a publishing house) version of The Nights in Arabic by a non-European. It is primarily a reprinting of the ZER text.
1839–1842 – Calcutta II (4 volumes) is published. It claims to be based on an older Egyptian manuscript (which was never found). This version contains many elements and stories from the Habicht edition.
1838 – Torrens version in English.
1838–1840 – Edward William Lane publishes an English translation. Notable for its exclusion of content Lane found "immoral" and for its anthropological notes on Arab customs by Lane.
1882–1884 – John Payne publishes an English version translated entirely from Calcutta II, adding some tales from Calcutta I and Breslau.
1885–1888 – Sir Richard Francis Burton publishes an English translation from several sources (largely the same as Payne). His version accentuated the sexuality of the stories vis-à-vis Lanes bowdlerized translation.
1889–1904 – J. C. Mardrus publishes a French version using Bulaq and Calcutta II editions.
1984 – Muhsin Mahdi publishes an Arabic edition which he claims is faithful to the oldest Arabic versions surviving (primarily based on the Syrian manuscript in the Bibliothèque Nationale in combination with other early manuscripts of the Syrian branch).
1990 – Husain Haddawy publishes an English translation of Mahdi.
2008 — New Penguin Classics translation (in three volumes) by Malcolm C. Lyons and Ursula Lyons of the Calcutta II edition
Literary themes and techniques

The One Thousand and One Nights and various tales within it make use of many innovative literary techniques, which the storytellers of the tales rely on for increased drama, suspense, or other emotions. Some of these date back to earlier Persian, Indian and Arabic literature, while others were original to the One Thousand and One Nights.


A girl with Parrot, scene from the One Thousand and One Nights
Frame story
An early example of the frame story, or framing device, is employed in the One Thousand and One Nights, in which the character Scheherazade narrates a set of tales (most often fairy tales) to the Sultan Shahriyar over many nights. Many of Scheherazades tales are also frame stories, such as the Tale of Sindbad the Seaman and Sindbad the Landsman being a collection of adventures related by Sindbad the Seaman to Sindbad the Landsman. The concept of the frame story dates back to ancient Sanskrit literature, and was introduced into Persian and Arabic literature through the Panchatantra.
Embedded narrative
An early example of the "story within a story" technique can be found in the One Thousand and One Nights, which can be traced back to earlier Persian and Indian storytelling traditions, most notably the Panchatantra of ancient Sanskrit literature. The Nights, however, improved on the Panchatantra in several ways, particularly in the way a story is introduced. In the Panchatantra, stories are introduced as didactic analogies, with the frame story referring to these stories with variants of the phrase "If youre not careful, that which happened to the louse and the flea will happen to you." In the Nights, this didactic framework is the least common way of introducing the story, but instead a story is most commonly introduced through subtle means, particularly as an answer to questions raised in a previous tale.
An early example of the "story within a story within a story" device is also found in the One Thousand and One Nights, where the general story is narrated by an unknown narrator, and in this narration the stories are told by Scheherazade. In most of Scheherazades narrations there are also stories narrated, and even in some of these, there are some other stories. This is particularly the case for the "Sinbad the Sailor" story narrated by Scheherazade in the One Thousand and One Nights. Within the "Sinbad the Sailor" story itself, the protagonist Sinbad the Sailor narrates the stories of his seven voyages to Sinbad the Porter. The device is also used to great effect in stories such as "The Three Apples" and "The Seven Viziers". In yet another tale Scheherazade narrates, "The Fisherman and the Jinni", the "Tale of the Wazir and the Sage Duban" is narrated within it, and within that there are three more tales narrated.
Dramatic visualization
Dramatic visualization is "the representing of an object or character with an abundance of descriptive detail, or the mimetic rendering of gestures and dialogue in such a way as to make a given scene visual or imaginatively present to an audience". This technique dates back to the One Thousand and One Nights. An example of this is the tale of "The Three Apples" (see Crime fiction elements below).
Fate and destiny
A common theme in many Arabian Nights tales is fate and destiny. The Italian filmmaker Pier Paolo Pasolini observed:
“ every tale in The Thousand and One Nights begins with an appearance of destiny which manifests itself through an anomaly, and one anomaly always generates another. So a chain of anomalies is set up. And the more logical, tightly knit, essential this chain is, the more beautiful the tale. By beautiful I mean vital, absorbing and exhilarating. The chain of anomalies always tends to lead back to normality. The end of every tale in The One Thousand and One Nights consists of a disappearance of destiny, which sinks back to the somnolence of daily life ... The protagonist of the stories is in fact destiny itself. ”
Though invisible, fate may be considered a leading character in the One Thousand and One Nights. The plot devices often used to present this theme are coincidence, reverse causation and the self-fulfilling prophecy (see Foreshadowing below).

Foreshadowing


A Sufi Imam from the One Thousand and One Nights
Early examples of the foreshadowing technique of repetitive designation, now known as "Chekhovs gun", occur in the One Thousand and One Nights, which contains "repeated references to some character or object which appears insignificant when first mentioned but which reappears later to intrude suddenly in the narrative". A notable example is in the tale of "The Three Apples" (see Crime fic
انگلیسیthousand and one nights
عربیألف وليلة واحدة